روزنامه هممیهن از آزار جسمی و جنسی چند دانشآموزان یک مدرسه پسرانه در شهر ری به دست معلمشان گزارش داد و نوشت این معلم کودکان را به بهانه «تنبیه سربازی» به نمازخانه میبرد و با لمس اعضای خصوصی بدن آنها، مرتکب آزار و تعرض جنسی میشد.
هممیهن ۲۴ فروردین در گزارشی نوشت از اوایل آذر سال ۱۴۰۳ این معلم مرد، چند نفر از بچههای کلاس پنجم را به بهانه درس نخواندن دستکم یکبار به نمازخانه روبهروی کلاس برده است.
این معلم نام آزارهایش را «تنبیه سربازی» گذاشته بود که شامل بشین و پاشو، لمس اعضای خصوصی بدن با پا و آزار جنسی همراه با تهدید بودهاند.
والدین شش نفر از این کودکان به هممیهن گفتند قبلا درباره بدرفتاریهای این معلم، اخراج پسرشان از کلاس، فریادها و دشنامهای او خطاب به دانشآموزان و پرتاب ماژیک به سویشان، چندین بار به مدیر مدرسه شکایت کرده بودند اما این شکایتها بینتیجه ماند.
در سالهای گذشته چندین پرونده مربوط به کودکآزاری در مراکز نگهداری کودکان یا تعرض جنسی به دانشآموزان در ایران خبرساز شده است.
یک پرونده که به رسانهها راه یافت درباره آزار و اذیت جنسی تعدادی از دانشآموزان دبیرستان پسرانه معین در تهران بود.
در پرونده دوم نیز خبر تعرض جنسی به تعدادی از دانشآموزان یک دبستان در اصفهان به دست یک عضو انجمن اولیا و مربیان این مدرسه منتشر شد.
در هر دو مورد، وزارت آموزش و پرورش و مدیران ارشد و میانی آن وقوع «تجاوز» را به «آزار جنسی» و در مراحل بعدی به «رفتار خارج عرف» تقلیل دادند.
شرح روایت آزار و تعرض کودکان در مدرسه شهر ری
در گزارشی که هممیهن درباره آزار کودکان کلاس پنجمی در مدرسه شهر ری منتشر کرده، آمده یکی از تنبیههای معلم که به تعرض میرسید، با نشستن روی پای بچهها آغاز میشد.
در یکی از همین تنبیهها، کودکی که قبلا پایش شکسته بود، دوباره ترک برداشت.
مادر یکی دیگر از کودکان روایت کرده این معلم با خشونت با بچهها برخورد میکرد و حتی یکبار سر کلاس گلوی یکی از بچهها را بهقدری فشار داد که جای انگشتانش ماند.
بیشتر کودکان از ترس سکوت کردند، اما بعضی والدین از روی اضطراب شدید، کابوسهای شبانه، افت تحصیلی و بیمیلی فرزندشان برای حضور در مدرسه متوجه وجود مشکل شدند.
اوایل اسفند ۱۴۰۳ یکی از کودکان موضوع آزار جنسی را به مادرش اطلاع داد و ماجرا میان خانوادهها پخش شد و به تدریج شماری از این بچهها درباره آزاری که دیده بودند، صحبت کردند.
هممیهن با اشاره به وضعیت روانی نامناسب برخی دانشآموزان نوشت مادران همان زمان به مدیر مدرسه شکایت کردند و مدیر، مدعی وجود دوربین در نمازخانه شد، اما هیچ فیلمی ارائه نکرد.
چند روز بعد از پخش شدن ماجرا، گروه مادران کلاس در شبکه «شاد» وابسته به آموزش و پرورش، بدون اطلاع خودشان پاک شد و دیگر کسی نمیدانست که پیگیری شکایت از آزارهای جنسی معلم جوان که سال قبل به این مدرسه آمده بود، چطور پیش میرود.
تیر سال ۱۴۰۱ ایراناینترنشنال گزارش داد یک معلم مرد ۵۵ ساله در شهرستان فردوس خراسان جنوبی، به دستکم ۱۸ دختر دانشآموز هشت تا ۱۱ ساله تعرض جنسی کرده است. این مرد در نهایت به هفت سال حبس محکوم شد.
مسکوت ماندن پرونده در وزارت آموزش و پرورش
بر اساس گزارش هممیهن درباره مدرسه شهر ری، ۹ دانشآموز تا اواسط اسفند سال گذشته به مرکز مشاوره آموزش و پرورش فرستاده شدند و تا پیش از تعطیلات نوروز، برای بعضی از کودکان دو جلسه و برای بعضی یک جلسه مشاوره روانشناسی تشکیل شد.
روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش به هممیهن گفت حراست این وزارتخانه در انتظار بررسیهای هیات نظارت بر تخلفات است اما «بهشدت» ماجرا را پیگیری و «اگر تایید شود» با آن برخورد میکند.
رای هیات بررسی تخلفات وزارت آموزش و پرورش اداری است، اما خانوادهها میتوانند به شکل شخصی پیگیری قضایی را هم انجام دهند.
با اینحال تا پایان اسفند هیچیک از والدین شکایت قضایی انجام نداد و همگی منتظر پاسخ آموزش و پرورش ماندند.
مادر یکی از این کودکان به هممیهن گفت مدیر مدرسه و اداره آموزش و پرورش به خانوادهها گفتهاند «به موضوع دامن نزنید و بزرگش نکنید».
مدیر مدرسه که هممیهن از او با عنوان خانم «واو» نام برد، در این زمینه گفت موضوع به حراست و اداره ارزیابی عملکرد وزارت آموزش و پرورش گزارش و معلم همان روز اخراج شده است.
والدین کودکان آسیبدیده نیز به این روزنامه گفتند نمیدانند غیر از اخراج این معلم، چه تصمیم دیگری برای او گرفته میشود.
در ایران آمار دقیق و به روز و مطالعات منسجم و هدفمندی درباره آزار، تعرض و تجاوز جنسی به کودکان وجود ندارد.
اردیبهشت سال گذشته اورژانس اجتماعی استان تهران اعلام کرد هرماه بهطور میانگین چهار هزار و ۵۰۰ تماس مرتبط با وظایف و فعالیتهایشان با آنها برقرار میشود که بیشتر تماسها در ارتباط با «کودکآزاری» است.
شکنجه، تجاوز، آزار جنسی، خودکشی یا قتل کودکان در ایران امری مسبوق به سابقه است، با اینحال بر اساس گزارشها، تنها ۲۰ درصد از موارد جرم و خشونت جنسی و جسمی علیه کودکان کشف یا گزارش میشوند.
لوپوئن نوشت این مترجم ۳۹ ساله از ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ در زندان فِرِن در جنوب پاریس در بازداشت موقت بهسر میبرد.
اسفندیاری متهم است که در کانالی در تلگرام، پیامهایی در حمایت از حمله هفتم اکتبر حماس منتشر کرده است.
بنا بر اعلام دادستانی پاریس، این محتواها «تحریک به تروریسم» و «توهین به جامعه یهودی» تلقی شدهاند.
اعضای حماس ۱۵ مهر ۱۴۰۲ (هفتم اکتبر ۲۰۲۳) با حمله به جنوب اسرائیل حدود هزار و ۲۰۰ نفر را کُشتند و بیش از ۲۵۰ تن را به گروگان گرفتند.
اسرائیل در واکنش به این تهاجم، عملیات نظامی گستردهای را در نوار غزه آغاز کرد که بنا بر اعلام وزارت بهداشت حماس، تاکنون بیش از ۵۰ هزار کشته و ۱۱۶ هزار زخمی بر جای گذاشته است.
اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، ۱۸ فروردین با اشاره به دستگیری یک شهروند زن ایرانی در فرانسه، از دولت این کشور خواست درباره علت بازداشت او توضیح دهد و امکان دسترسی او به خدمات کنسولی را فراهم کند.
او افزود وزارت خارجه جمهوری اسلامی از طریق سفارت فرانسه در تهران و سفارت ایران در پاریس، پیگیریهای لازم را در خصوص سرنوشت این فرد انجام میدهد.
بقایی به هویت شهروند ایرانی بازداشتشده در فرانسه اشارهای نکرد.
اسفندیاری تحت نظر «مرکز ملی مقابله با نفرت آنلاین» فرانسه قرار داشت
لوپوئن در ادامه گزارش خود نوشت پرونده اسفندیاری آذرماه ۱۴۰۳ در دستور کار «مرکز ملی مقابله با نفرت آنلاین» فرانسه قرار گرفت و او ۱۰ اسفند بههمراه یک مظنون دیگر بازداشت شد.
تحقیقات قضایی، فعالیتهای او را در پلتفرمهایی مانند تلگرام و ایکس در بر میگیرد.
به گزارش لوپوئن، وزارت خارجه جمهوری اسلامی ضمن اعلام پیگیری پرونده از طریق سفارتخانههای ایران و فرانسه، خواستار دسترسی کنسولی به اسفندیاری شده است. با این حال، برخلاف پروندههای مشابه در گذشته، تاکنون درخواستی برای آزادی او ارائه نکرده است.
شاهین هزامی، روزنامهنگار مستقل و فعال حامی فلسطین، در حساب اینستاگرام خود با انتشار تصویری از اسفندیاری نوشت او از مردم غزه حمایت کرده است.
بازداشت اسفندیاری در حالی رخ میدهد که فرانسه جمهوری اسلامی را به «گروگانگیری» شهروندانش در ایران متهم میکند.
بیشتر بخوانید: ارائه طرحی جدید به مجلس نمایندگان آمریکا برای مقابله با سیاست گروگانگیری حکومت ایران
ژان نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه، ۲۰ فروردین از شهروندان این کشور خواست برای اینکه در معرض خطر بازداشت خودسرانه یا گروگانگیری قرار نگیرند، به ایران سفر نکنند.
او ۱۴ فروردین نیز جمهوری اسلامی را به «نقض حق حمایت کنسولی» از فرانسویهای زندانی در ایران متهم کرد و گفت پاریس قصد دارد برای پیگیری وضعیت این افراد، علیه جمهوری اسلامی نزد دیوان بینالمللی دادگستری شکایت کند.
به گزارش رادیو فرانسه، تا چندی پیش، هفت شهروند این کشور در ایران زندانی بودند. اکنون نیز دو شهروند فرانسوی به نامهای سسیل کولر و ژاک پاریس همچنان در زندانهای جمهوری اسلامی به سر میبرند.
در زندان قرچک ورامین (ندامتگاه زنان تهران) صدها زن با اتهامات مختلف بهسر میبرند و تعدادی از آنها همراه با کودکانشان دوران حبس خود را میگذرانند.
طبق اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، این زندانیان از آب آشامیدنی سالم بهعنوان یکی از ابتداییترین حقوقشان محروم هستند و مشکلات آنها با گرم شدن هوا، بسته بودن فضا و خراب بودن کولرها در بسیاری از مواقع، بیش از پیش شده است.
کیفیت پایین غذا، نبود آب آشامیدنی سالم، نبود خدمات بهداشتی و درمانی مناسب، محرومیت از رسیدگی پزشکی مناسب و اعزام به مراکز درمانی خارج از زندان، بالا بودن قیمت اقلام در فروشگاه زندان و عدم رعایت اصل تفکیک جرائم، از جمله مشکلاتی است که این زنان زندانی با آن روبهرو هستند.
محدودیتهای اعمالشده در کاهش مدت تماسهای تلفنی و دیدارهای حضوری و کابینی زندانیان با خانوادههایشان، همراه با محرومیت از حق هواخوری در برخی بندها، فشار روانی قابلتوجهی بر زندانیان و خانوادههای آنان وارد کرده است.
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از زندانیان محبوس در این زندان در گفتوگو با ایراناینترنشنال، از افزایش مشکلات زنان محبوس در زندان قرچک در سال جدید خبر داد و گفت زندانیان بند شش این زندان از حدود هفت ماه پیش تا کنون از حق هواخوری محروم هستند.
این منبع آگاه با بیان اینکه پیشتر بندهای پنج و شش یک هواخوری مشترک داشتند و مسئولان زندان از هفت ماه پیش بین هواخوری دیوار کشیدهاند، افزود ماههاست که به بهانه تعمیرات بندها، زنان زندانی از داشتن هواخوری و فروشگاه که داخل هواخوری است، محروم شدهاند.
طبق اطلاعات رسیده، مریم اکبریمنفرد و زهرا رضایی، دو تن از زندانیان سیاسی هستند که بدون رعایت اصل تفکیک جرائم، در بند شش زندان قرچک دوران محکومیت خود را سپری میکنند.
فعالان حقوق بشر در سالهای اخیر بارها نسبت به رعایت نشدن اصل تفکیک جرایم در برخی زندانهای ایران و خطراتی که متوجه جان زندانیان سیاسی شده، به قوه قضاییه و سازمان زندانها هشدار دادهاند.
بیشتر بخوانید: تعطیلی مهدکودک زندان زنان قرچک؛ آموزش کودکان مادران زندانی متولی ندارد
منبع دیگری با تاکید بر اینکه گرمای هوا و نبود آب سالم مشکلات بسیاری برای زندانیان به وجود آورده است، به ایراناینترنشنال گفت از مدتی قبل، آب لولهکشی کمکیفیت موجود در زندان بهطور مداوم قطع میشود.
این منبع مطلع با اشاره به اعتراضات زندانیان نسبت به این موضوع افزود مسئولان زندان به هیچ یک از اعتراضات زنان زندانی رسیدگی نمیکنند و آنها را به اقدامات تنبیهی در صورت ادامه اعتراضشان تهدید میکنند.
در سالهای گذشته نیز زندانیان بسیاری با تاکید بر غیرقابل شرب بودن آب زندان قرچک، هشدار دادهاند که در صورت جوشانده نشدن یا نبود امکان تصفیه، این آب میتواند منجر به بیماریهای گوارشی و کلیوی شود. به گفته آنان، آب این زندان حتی برای استحمام نیز مناسب نیست.
ژیلا بنییعقوب، روزنامهنگار و فعال حقوق زنان، آذرماه ۱۴۰۳ با اشاره به مشکل آب شیرین زندان قرچک، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «آب شیرین از چند روز پیش قطع است. هر بند زندان با بیش از ۱۰۰ زندانی فقط یک شیر آب شیرین دارند که برای مسواک زدن و ظرف شستن و آب خوردن استفاده میشود.»
نقش رییس زندان در نقض حقوق زندانیان
اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال حاکی از آن است که صغری خدادادی طغانکی، رییس زندان قرچک ورامین، نقش بهسزایی در نقض حقوق زنان زندانی داشته و بارها زندانیان معترض به سیاستهای خود را با اقدامات تنبیهی مواجه کرده است.
شماری از زندانیان خدادادی را فردی توصیف کردهاند که همواره اعمال رفتارهای تحقیرآمیز و ایجاد فشار روانی بر زندانیان را در دستور کار خود قرار داده است.
خدادادی که از آذر ۱۳۹۹ ریاست زندان قرچک ورامین را بر عهده دارد، پیشتر بهدلیل نقشش در نقض گسترده حقوق زندانیان در فهرست تحریمهای آمریکا و بریتانیا قرار گرفته است.
یکی از افرادی که بهتازگی از این زندان به مرخصی اعزام شده، با بیان اینکه از زمان آغاز مدیریت خدادادی، «بیگاری کشیدن» از زنان زندانی در قرچک افزایش یافته است، گفت: «مسئولان زندان با دستور مستقیم خدادادی زندانیان زیادی را با دستمزدهای ناچیز ماهیانه یک میلیون تومان در کارگاههایی مثل قالیبافی، گلیمبافی و خیاطی به کار گرفتهاند.»
او افزود مسئولان زندان در جریان بازدیدهای رسمی، از بهکارگیری زندانیان در کارگاهها «با افتخار» یاد میکنند، اما در عمل به زندانیان اجازه نمیدهند درباره بهرهکشی مسئولان زندان از خود، با بازدیدکنندگان سخن بگویند.
این زندانی که خود در سالهای گذشته بهمدت چند ماه در یکی از کارگاههای زندان قرچک کار کرده است، گفت: «دو سال پیش وقتی مسئولان برای بازدید به زندان آمدند، به ما گفتند فقط حق دارید از مسئولان تشکر کنید. آن زمان مادران زندانی را تهدید کردند در صورتی که حرفی درباره بهرهکشی از خود بزنند، فرزندانشان را از آنها میگیرند و به بهزیستی تحویل میدهند. هنوز هم همینطور زندانیان را وادار به سکوت میکنند.»
سازمان حقوق بشر ایران آذر ۱۴۰۳ در گزارشی با عنوان «زندان قرچک؛ جهنمی برای زنان و کودکان»، اعلام کرد زنان محبوس در این زندان در شرایطی غیرانسانی، از جمله فضای بسیار محدود، نبود تهویه و نور کافی، دسترسی به آب ناسالم، غذای بیکیفیت، خدمات بهداشتی ناکافی و رفتارهای تحقیرآمیز، نگهداری میشوند.
این سازمان تاکید کرد مسئولان زندان قرچک و مقامهای مرتبط با آن باید بهدلیل نقض حقوق بشر پاسخگو شوند و تحت پیگرد قضایی قرار گیرند.
در سالهای گذشته، گزارشهای متعددی از زندانهای سراسر ایران درباره کیفیت پایین غذا، حذف برخی اقلام از جیره غذایی، بهداشت نامناسب و سایر مشکلات منتشر شده است.
