مردم در پونک شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر دادند

به گزارش شبکه کان، ساعاتی پیش دو جسد دیگر از زیر آوار خانه‌ای در شهر بات یام بیرون کشیده شده که به‌طور مستقیم هدف اصابت موشک قرار گرفته بود.

با این دو مورد، شمار قربانیان در بات یام به ۹ نفر رسیده و بنا بر گزارش‌ها، همچنان یک نفر در این شهر مفقود است.

دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، پیش از عزیمت به نشست گروه هفت در کانادا در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره اقدام آمریکا برای کاهش تنش میان جمهوری اسلامی و اسرائیل گفت: «امیدوارم که توافقی حاصل شود. فکر می‌کنم وقت آن رسیده که توافقی صورت بگیرد و خواهیم دید چه می‌شود، اما آنها گاهی باید بجنگند تا مساله حل شود. با این حال، خواهیم دید چه پیش می‌آید. به نظر من، احتمال خوبی وجود دارد که توافقی حاصل شود.»

ترامپ در ادامه بار دیگر بر حمایت خود از اسرائیل تاکید کرد.

پرویز سروری، نایب رییس شورای اسلامی شهر تهران، گفت که جمهوری اسلامی طی سه روز گذشته در جنگ با اسرائیل، «قدرت بیشتری» نشان داده است.

او افزود: «من این جنگ را طولانی نمی‌بینیم، چرا که اسرائیل تاب‌آوری جنگ طولانی را ندارد. فکر می‌کنم که آن‌ها مجبورند که از مواضع خودشان عقب‌نشینی کنند.»

دامون محمدی، معمار و شهرساز، می‌گوید ساختار شهری باید به‌گونه‌ای باشد که حتی در شرایط بحرانی نیز شریان‌های اصلی شهر از کار نیفتند. اما در جمهوری اسلامی، به گفته او، همه‌چیز فدای اراده خامنه‌ای می‌شود و تصمیم‌گیری‌ها نه بر پایه منطق و نیاز مردم، بلکه بر اساس خواست حاکم انجام می‌گیرد.

او اضافه می‌کند که در مواجهه با بحران‌ها، حکومت معمولا تلاش می‌کند وضعیت را عادی جلوه دهد و وانمود کند مشکلی وجود ندارد. در حالی که با پنهان‌کردن واقعیت‌ها و فرستادن مشکلات زیر فرش، هیچ‌ مسئله‌ای حل نمی‌شود و این رویکرد در نهایت به بی‌اعتمادی عمومی و ناکارآمدی بیشتر منجر خواهد شد.

اردوان روزبه، عضو تحریریه‌ ایران‌اینترنشنال، گفت: حمله اسرائیل به مشهد یک ضربه‌ی نمادین و راهبردی به جمهوری اسلامی بود. مشهد که همواره به‌عنوان امن‌ترین شهر ایران و پایتخت دوم نظام شناخته می‌شد، حالا هدف قرار گرفته؛ جایی که خامنه‌ای در بحران‌ها به آن پناه می‌برد و تصمیمات کلان از آن‌جا صادر می‌شد.

او افزود: «این حمله نه‌تنها نشان‌دهنده فروپاشی کامل شبکه پدافند هوایی از غرب تا شمال‌شرق ایران است، بلکه معنایش این است که حتی مشهد—که آخرین گزینه‌ی حکومت برای حفظ امنیت رهبری بود—دیگر امن نیست. از این پس، هیچ نقطه‌ای در ایران حریم امن نظام محسوب نمی‌شود.»