وسمقی در یادداشتی که روز چهارشنبه هشتم فروردین منتشر شده، نوشت که راحمیپور به دلیل دادخواهی و فعالیت در این زمینه به پنج سال تحمل حبس محکوم شده که تا کنون پنج ماه از آن را سپری کرده است.
راحله راحمیپور دادخواه برادر اعدامشدهاش و در جستوجوی فرزند ناپدید شده او به نام گلرو است که هنگام نوزادی در زندان اوین ناپدید شده.
پیش از این و در اسفند ماه سال ۹۵، شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ابوالقاسم صلواتی، موضوع ناپدید شدن نوزادی به نام گلرو در زندان اوین را خیالی خواند و راحله راحمیپور را به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به دو سال حبس محکوم کرد.
وسمقی در یادداشت خود از زندان با بیان اینکه راحمیپور از تومور مغزی و بیماریهای دیگر رنج میبرد، تاکید کرد او همواره سر درد دارد و همبندیانش نگران سلامتش هستند.
او در بخشی از این یادداشت درباره مشاهده خود از وضعیت این زن دادخواه نوشت: «وقتی او را در سنی که باید در خانه استراحت کند و به دلیل رنجهای فراوانِ تحمیل شده از او دلجویی شود، میبینم که رنجور و بیمار در بند از این سو به آن سو میرود و کلافه از سر درد روی تخت دراز میکشد، دلم به درد میآید.»
وسمقی که خود از روز شنبه ۲۶ اسفند به دلیل مخالفت با حجاب اجباری زندانی شده، از حضور راحمیپور در بند زنان زندان اوین به عنوان یکی از نشانههای آشکار ظلم دستگاه قضایی جمهوری اسلامی یاد کرد.
او در پایان یادداشتش ضمن درخواست از نهادهای حقوق بشری داخلی و بینالمللی و اشخاص حقیقی برای تلاش در راستای آزادی راحمیپور، تاکید کرد اگر اتفاقی برای این زندانی سیاسی بیمار ۷۲ ساله رخ بدهد، جمهوری اسلامی مسوول آن شناخته خواهد شد.
راحمیپور در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۹۸ به دست نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و در آذر ماه همان سال با تودیع قرار وثیقه از زندان اوین آزاد شد.
او مدتی بعد در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی، با اتهامات «تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت کشور» محاکمه و به شش سال حبس که پنج سال از آن قابل اجراست محکوم شد.
این زن دادخواه با وجود ابتلا به بیماریهای متعدد از جمله تومور مغزی و تحت درمان بودن، در تاریخ ۲۷ آبان ۱۴۰۲ پس از احضار به دادسرای اوین بازداشت و برای تحمل حبس به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
راحمیپور یکی از دادخواهان ایرانی است که برادرش حسین راحمیپور در سال ۱۳۶۳ اعدام شد و برادرزاده نوزادش که در زندان اوین به دنیا آمد، تحویل خانواده نشد.
این عضو خانوادههای اعدامشدگان دهه ۶۰ پیش از این نیز به دلیل ثبت شکایتی در سازمان ملل در ارتباط با سرنوشت برادر و برادرزادهاش با پروندهسازی نهادهای امنیتی علیه خود و اتهاماتی همچون «تبلیغ علیه نظام از طریق طرح موضوع و سیاهنمایی در سازمان ملل و گفتوگو با رسانههای بیگانه» مواجه شده بود.
