عبادی روز جمعه ۲۷ مرداد با ارائه آماری گفت که گروه پرستاری اتاق عمل و هوشبری تقریبا ۱۳۶ هزار نفر نیرو دارد که با احتساب سایر سازمانها مانند تامین اجتماعی و نیروهای مسلح و خصوصی، تعداد پرستاران ایران مجموعا به ۲۱۵ هزار نفر میرسد.
این مقام مسوول در وزارت بهداشت تاکید کرد که ایران نیاز به حدود ۱۰۰ هزار پرستار جدید دارد.
عبادی همچنین امروز درباره سرانجام استخدام ۱۲ هزار نیروی پرستاری به خبرگزاری ایسنا گفت با وجود اینکه قرار بود آزمون استخدامی تیر یا مرداد برگزار شود، به دلیل «لزوم هماهنگیهای بین دستگاهی»، این آزمون دچار تاخیر شده است.
او توضیح داد: «در سنوات گذشته پس از اخذ مجوزهای لازم، مسوولیت برگزاری آزمون با وزارت بهداشت بود اما امسال سازمان امور استخدامی هم ورود کرده است و با بروز تاخیر در برگزاری آزمون مواجه شدهایم.»
به گفته معاون پرستاری وزارت بهداشت، در حال حاضر میانگین کشوری نسبت «پرستار به تخت» ۰/۹۵ است و در برخی مناطق این نسبت به عدد ۰/۶ هم میرسد؛ در حالی که این اعداد با «استاندارد ۱/۸ فاصله قابل توجهی دارند».
اوایل هفتهای که گذشت هم محمد شریفیمقدم، دبیر اجرایی خانه پرستار، از افزایش نارضایتی و اعتراض پرستاران خبر داد و گفت که وعده مقامهای وزارت بهداشت برای استخدام پرستار با گذشت دو سال عملی نشده است.
او روز ۲۱ مرداد با اشاره به کمبود نیروی پرستار به خبرگزاری ایلنا گفت از آخرین استخدام وزارت بهداشت بیش از دو سال میگذرد و با وجود اینکه هر سال تعدادی از پرستاران به خاطر بازنشستگی، ترک کار یا مهاجرت کم میشوند، در این مدت استخدام رسمی نداشتهایم.
شریفیمقدم تاکید کرد که بیمارستانها به دلیلِ کمبودِ پرستار، پرستاران را مجبور به اضافهکاری با حقوق ناچیز میکنند که در مجموعههای دولتی برابر با ساعتی ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان است.
به گفته دبیر اجرایی خانه پرستار، پرستارانی داریم که «۱۰۰ ساعت کار میکنند و حقوق ۸۰ ساعت را میگیرند» اما همین مبالغ ناچیز اضافهکاری هم گاهی با پنج یا شش ماه تاخیر به آنها پرداخت میشود.
این در حالیست که بر اساس قانون بهرهوری، یک پرستار در ماه فقط حدود ۱۵۰ ساعت «موظفی» دارد و اضافه کار نباید «اجباری» باشد و اگر پرستاری اضافه کار نخواهد، با پر کردن ساعات موظفیاش، باید حقوق کامل بگیرد.
پیشتر هم ایلنا به نقل از پرستاران یادآوری کرده بود که در بسیاری از مراکز درمانی این اضافه کاری «اجباری» است.
حقوق ماهانه یک پرستار بین ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان است اما برای اضافهکار اجباری که یک شیفت مجزا محسوب میشود تنها مبلغی بین یک تا دو میلیون تومان به پرستاران میپردازند.
به گفته شریفیمقدم، خودداری وزارت بهداشت از جذب نیروی رسمی در دو سال اخیر و امتناع تحصیلکردگانِ پرستاری از کار با قرارداد شرکتی به دلیل حقوق پایینشان، باعث شده بیمارستانها به سوءاستفاده از نیروهای موجود خود بپردازند.
دبیرکل خانه پرستار پیشتر نیز بارها به مشکلات و شرایط کاری بد این صنف اشاره کرده و گفته بود به دلیل این شرایط، بسیاری از پرستاران مهاجرت کردهاند و تعداد زیادی نیز خانهنشین شدهاند.
به گفته او، بسیاری از پرستاران هم در اسنپ کار میکنند و رانندگی کار روتین آنهاست؛ حتی ترجیح میدهند «رانندگی اتوبوس و نانوایی» را انتخاب کنند.
ادامهدار شدن این مشکلات به گفته شریفیمقدم موجب «فرسوده شدن» پرستاران و تغییر شغل آنان شده است.
زمستان سال گذشته برخی منابع خبر داده بودند که با وجود کمبود نیروی پرستار در ایران، سالانه حدود سه هزار پرستار از کشور مهاجرت میکنند.
