مهدی موحدی بکنظر، سخنگوی سازمان امور مالیاتی با اشاره به «مالیاتستانی از اینفلوئنسرها»، گفت: «تراکنشهای واریزی برای ۱۲۳ اینفلوئنسر در سال ۱۴۰۰ بیش از ۲.۳ هزار میلیارد تومان بوده و برای این افراد حدود ۱۷ میلیارد تومان مالیات تشخیص داده شد که ۲۳ نفر از آنها مالیات را پذیرفتند»
شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران با انتشار بیانیهای از «پایانِ کار» این تشکل خبر داد و تاکید کرد در حین جنبش «زن، زندگی، آزادی»، دانشگاه شیوههای مختلفی از سرکوب را از بازداشت تا تهدید و در نهایت تغییر آییننامه فعالیت صنفی و شیوهنامه انضباطی، علیه دانشجویان اعمال کرده است.
این تشکل صنفی با اشاره به اینکه «مختصات فعلی، آشکارا با زمانی که آغاز به کار کردیم متفاوت است» تمرکز بیانیه را بر «چگونگی ادامه فعالیت صنفی در شرایط کنونی» خواند.
نویسندگان با اشاره به تغییر شیوهنامه انضباطی و آییننامه شوراهای صنفی حین خیزش انقلابی مردم ایران نوشتند: «وزارت علوم با تدوین قوانین آشکارا ضد دانشجویی، راه سرکوب را بر هر شکلی از فعالیت و زیست دانشجویی در دانشگاه هموار کرد.»
به گفته آنها، تغییر آییننامه و تبدیل تشکلها به «شوراهای صنفی-رفاهی»، اختیار شورا در سطوح تصمیمگیری را از بین برده و آن را به نهادی برای انجام کارهای خرد دانشگاهی کرده است.
یکی از اساسیترین کارکردهای اختیاراتی که این بیانیه از آنها نام میبرد، مداخله مستقیم دانشجویان در تصمیمهای دانشگاه در مورد امور دانشجویی است که با آییننامه جدید، از آنها «سلب» شده است.
از سوی دیگر آییننامه با منع شوراهای صنفی از هر شکل فعالیتی که وزارت علوم و کمیتههای دانشگاه بتوانند آن را با عنوان «سیاسی» تفسیر کنند، دست دانشگاه را برای زدن برچسب «تخلف» به اعضای شورا و ممانعت از کنش صنفی جدی آنها باز کرده است.
شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران در ادامه یادآور شد: «اما انگار حتی وضع چنین محدودیتهایی کافی نبود چرا که در انتخابات اولین دوره از شوراهای صنفی-رفاهی، شاهد رد صلاحیت گسترده، مبهم و ناروشن کاندیداها بودیم.»
رد صلاحیتی که به گفته نویسندگان بیانیه، نمایانگر «هراس» زیاد روسای دانشگاه از وجود هر شکلی از فعالیت صنفی در دانشگاه تهران است.
نویسندگان بیانیه همچنین با اشاره به دو موضوع «ضرورت فعالیت صنفی» و «دورنمای» آن در شرایط «اختناق و سرکوب» کنونی، تاکید کردند برای فهم چگونگی ادامه فعالیت صنفی، باید بر ویژگیهای سلب شده از شورا همچون مفهوم «مداخله مستقیم دانشجویان» در تصمیمهایی که بر زندگی دانشجوییشان تاثیر میگذارند، دست گذاشت.
به گفته آنها باید در کنار این ویژگیها بر «سیال بودن» فعالیت صنفی هم تاکید کرد و اگر امکان کنشگری در قالب شورای صنفی به دلیل بنبستها ناممکن شد، به سوی «ساختارهای جدید و خلاقانهای» گام برداشت که ویژگیهای اساسی فعالیت صنفی را هم حفظ میکنند.
در ادامه این بیانیه همچنین آمده است: «اگرچه اکنون میخواهند دستهایمان را کوتاه کنند اما فعالیت صنفی، روح جنبش دانشجویی است و حرکت در راستای محدود یا معیوب کردنش، تلاشی مذبوحانه و نزاع با مدنیترین نمونه تشکلیابی و ابراز وجود برای به چنگ آوردن حقوق اولیه زیست دانشجویی به شمار میرود.»
شورای صنفی دانشجویان دانشگاه تهران خطاب به مسوولان وزارت علوم و دانشگاه نوشت: «نوید میدهیم فعالیت صنفی محدود به ساختارهای بیپایه و اساستان نخواهد ماند تا هر وقت که میل همایونی شما هراس و لرزه بر تنش افتاد، آن را سرکوب کنید.»
آنها در پایان این بیانیه تاکید کردند: «مسیری که در آن قدم گذاشتهاید نهتنها ما را دلسرد نکرده، بلکه دلیلی شده است که بر قدمهای خود به سمت آرمانهایمان حتی استوارتر هم باشیم.»
کاظم غریبآبادی، معاون امور بینالملل قوه قضاییه، از انتخاب قضات برای پرونده کشتهشدن قاسم سلیمانی خبر داد و گفت: «ابلاغ ویژه از سوی ریاست قوه قضاییه برای سه قاضی صادر شده است.» او افزود: «باید روند پرونده طی شود و به زودی جلسات دادگاه آغاز میشود.»
شامگاه جمعه ۹ تیر، گروهی با سلاح سرد به کنسرت گرشا رضایی در شهر سیرجان حمله و دو نفر را زخمی کردند. این خواننده موسیقی پاپ، حمله افراد ناشناس را «مایه شرم» خواند و خواستار «برخورد قانونی» با آنها شد. هفته گذشته هم نیروهای موسوم به «خودسر» به کنسرت گروه لیان حملهور شده بودند.
بر اساس گزارش رسانههای داخلی در ایران، هشت فرد با قمه و چاقو در شامگاه نهم تیر به سالن سینما قدس سیرجان که کنسرت گرشا رضایی در آن در حال برگزاری بود، حمله و با ترساندن مردم و خرد کردن شیشههای سالن، قصد ورود به سالن کنسرت را داشتند.
هر چند که با «مقاومت عوامل حراست» حملهکنندگان نتوانستند داخل سالن شوند اما دو نفر شامل یک کارمند ادارهکل ارشاد سیرجان و یک نیروی حراست در جریان این حمله «مجروح» شدهاند.
گرشا رضایی در یک استوری اینستاگرامی از سلامتی خود و اعضای گروهش در پی این حمله خبر داد و نوشت: «امیدوارم با عوامل بر هم زدن امنیت کنسرتها برخورد قانونی بشود. این وضعیت مایه شرم است واقعا.»
بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی هم درباره این حمله نوشت که بعد از اطلاعرسانی به پلیس ۱۱۰، عوامل انتظامی زمانی در محل حاضر شدند که این هشت نفر متواری شده بودند.
عمر حمله به کنسرتها و برنامههای هنری به وسیله نیروهای موسوم به «خودسر» یا «دلواپسها» که اشکال دیگری از انصار حزبالله (گروههای فشار) هستند تقریبا همسن جمهوری اسلامی است اما این حملات در دو سال اخیر و با روی کار آمدن دولت ابراهیم رئیسی کمرنگ شده بود.
روز ۱۹ خرداد و در بحبوحه بحث درباره حجاب اجباری اما عکسی از کنسرت سالار عقیلی منتشر شد که در آن زنان بسیاری بدون بر سر داشتن روسری در تالار وزارت کشور حاضر شده بودند که منجر به لغو تمامی کنسرتهای این سالن به بهانه «نقص فنی» شد.
چند روز بعد و در ۲۳ خرداد، کنسرت علیرضا قربانی هم در مجموعه فرهنگی-تاریخی سعدآباد تهران برگزار شد اما به دلیل شعارهای اعتراضی مردم و همراهی با ترانه «از خون جوانان وطن لاله دمیده»، مورد هجمه قرار گرفت.
کنسرت گروه لیان در تالار وحدت نقطه آغاز حملات فیزیکی به اجراهای موسیقی و مردم بود؛ روز ۲۶ خرداد گروهی از افراد که خبرگزاریهای رسمی جمهوری اسلامی آنها را «خودسر» نامیدند به این سالن حمله کردند تا مانع برگزاری کنسرت شوند.
وبسایت خبری «فرارو» همان زمان در گزارشی به این حمله پرداخت و نوشت: «خودسرها برگشتهاند با "لندکروز" هم برگشتهاند؛ از پس دو سال غیبت، دوباره آمدهاند. اینبار اما بیرمقتر، کمتعدادتر و تنهاتر.»
بر اساس این گزارش، شامگاه ۲۶ خرداد یک لندکروز سفید مقابل تالار وحدت ترمز میکند و پنج نفر از آن پیاده میشوند و به صف مردم منتظر برای ورود به سالن کنسرت «گروه لیان» حمله میکنند.
در جریان این حمله، یک عکاسِ زن هدف ضرب و جرح قرار گرفته و مردم پراکنده شدند اما حراست بنیاد رودکی حملهکنندگان را بازداشت و تحویل نیروی انتظامی داد.
فردای آن شب دو وزیر حمله «افراد خودسر به کنسرت گروه لیان» را به شدت محکوم کردند. نیروی انتظامی هم به خودسرها هشدار داد و اینگونه، به گفته فرارو، خودسرها دوباره به صدر اخبار بازگشتند؛ البته «کم فشار» و متفاوت.
فرارو در گزارش خود به پیشینه گروههای خودسر و آغاز فعالیتشان از دوره ریاستجمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی پرداخت و نوشت این حملات که از سوی انصار حزبالله سازماندهی میشد، در دوره ریاستجمهوری محمد خاتمی، گستره بیشتری پیدا کرد.
کلمه «خودسر» که در این دوره به صورت رسمی وارد ادبیات سیاسی ایران شد، از دهه ٨٠ به بعد و تغییر دولت، همزمان با تغییر شکل اعتراضها، به «دلواپس» تغییر نام داد؛ تا پایان دولت حسن روحانی.
نیروهای «انصار حزبالله»، «خودسر» یا «دلواپس» در این سالها بارها به کنسرتهای موسیقی و سخنرانیهای برخی شخصیتهای سیاسی مخالف خود حمله کردند.
داریوش گلعلیزاده، رییس مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیطزیست با اشاره به معضل آلودگی هوا گفت: «به جای این که اولویتمان را بر گسترش استفاده از اتوبوسهای برقی یا گازسوز بگذاریم، به سراغ واردات اتوبوسهای دستدومی رفتهایم که استفاده از آنها در اروپا منسوخ شده است»
امید صدیقی، مدیرکل دفتر بررسی و مقابله با آلودگیهای دریایی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: «در خزر و خلیج فارس ورود فاضلاب انسانی را داریم که باید سیستم جمعآوری و تصفیه آنها راهاندازی شود تا دیگر تخلیه صورت نگیرد.» او ادامه این روند را «فاجعهآفرین» دانست.
