ایراناینترنشنال برنده یک جایزه رسانهای در آمریکا شد
ایراناینترنشنال، شبکه خبری ۲۴ ساعته فارسیزبان، موفق به دریافت جایزه برتر «ایایام» شد. جایزهای که هر ساله در ایالات متحده به برترین رسانهها و فعالان حوزه آزادی بیان و جامعه مدنی اهدا میشود.
ایراناینترنشنال، شبکه خبری ۲۴ ساعته فارسیزبان، موفق به دریافت جایزه برتر «ایایام» شد. جایزهای که هر ساله در ایالات متحده به برترین رسانهها و فعالان حوزه آزادی بیان و جامعه مدنی اهدا میشود.
دوازدهمین دوره این مراسم، پنجشنبه ۱۸ اردیبهشتماه در هتل ویرمونت در واشینگتن دیسی برگزار شد و جایزه برتر به ایراناینترنشنال اهدا شد.
انتقال صدای مردم ایران به مخاطبان جهانی و پایبندی به صداقت در بازتاب اخبار و گزارشگری دقیق و شفاف، از دلایل اهدای این جایزه به ایراناینترنشنال عنوان شده است.
جوایز سالانه ایایام به «رهبران برجستهای» اهدا میشود که کار آنها نشانگر قدرت رسانه در اطلاعرسانی، آموزش و توانمندسازی در محیطهای دشوار است.
این مراسم همچنین فرصتی برای «ترویج گفتوگو، آزادی رسانه و روزنامهنگاری مسئولانه» است و هر سال با حضور سیاستمداران، دیپلماتها و فعالان فرهنگی از کشورهای مختلف در واشینگتن برگزار میشود.
از دیگر دریافتکنندگان جوایز امسال میتوان به دکتر ماتیاس دوفنر، رییس هیاتمدیره و مدیرعامل شرکت آکسل اشپرینگر اسایی، شرکت مادر پولیتیکو و بیزینس اینسایدر و عضو هیاتمدیره نتفلیکس؛ همچنین زیاد دوایری، فیلمساز لبنانی نامزد اسکار و سازنده فیلمهای توهین و حمله؛ و مویرا فوربس، رییس و ناشر بخش زنان در نشریه فوربس، اشاره کرد.
در این مراسم چهرههای برجستهای از جمله سناتور جمهوریخواه دیو مککورمیک، مورگان اورتاگوس (معاون نماینده ویژه رییسجمهور آمریکا در امور خاورمیانه)، لوران بیلی، سفیر فرانسه، یحیی لایتر، سفیر اسرائیل، معتز زهران، سفیر مصر و خضر ابراهیم، سفیر جمهوری آذربایجان نیز حضور داشتند.
ابتکار ایایام از افرادی تقدیر میکند که در حوزه آموزش رسانهای، توانمندسازی و روایت داستانهای تأثیرگذار بهویژه در محیطهای دشوار نقشآفرینی میکنند. این مراسم محفلی برای گردهمایی دیپلماتها، سیاستمداران و چهرههای فرهنگی از سراسر جهان است تا بر اهمیت گفتوگو و آزادی مطبوعات تأکید شود.
مهدی پرپنچی، سردبیر اجرایی ایراناینترنشنال در دفتر واشینگتن، این جایزه را به مخاطبان ایراناینترنشنال تقدیم و تاکید کرد بخش بزرگی از محتوای این شبکه، حاصل دریافتها و روایتهایی است که از شهرهای ایران به این رسانه میرسد.
او هنگام دریافت این جایزه گفت: «امروز ایراناینترنشنال پرمخاطبترین رسانه در میان مردم ایران و جامعه ایرانیان در تبعید است. ما تنها رسانه ۲۴ ساعته فارسیزبان هستیم که بهطور کامل در خدمت جامعه ایرانی قرار دارد.»
نیویورکتایمز جمعه ۱۹ اردیبهشت نوشت که مراسم ویژه «روز پیروزی» امسال در مسکو در سایه «تلاشهای ناموفق برای پایان دادن به جنگ اوکراین» صورت گرفت.
میهمانان ویژه در میدان سرخ
بر اساس گزارش این روزنامه، ولادیمیر پوتین، رییسجمهوری روسیه در مراسم امروز میزبان رهبران چین، برزیل و بیش از ۲۰ کشور دیگر بود.
کرملین با دعوت از رهبران کشورهای در حال توسعه تلاش میکند قدرت و نفوذ خود را به نمایش بگذارد و خود را بهعنوان قطبی در برابر قدرتهای غربی معرفی کند.
روسیه در این مراسم برای نخستین بار پهپادهای مورد استفاده در جنگ اوکراین، از جمله پهپاد «شاهد-۱۳۶» جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت.
در رژه امروز، یک گردان از سربازان چینی نیز برای نخستین بار در میدان سرخ مسکو رژه رفتند و جنگندهها بر فراز آسمان شهر به پرواز درآمدند.
اهمیت رژه امسال
مراسم امسال بزرگترین رژه نظامی از زمان حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲ است. روسیه از بیشترین تعداد مهمانان خارجی از سال ۲۰۱۵ پذیرایی میکند و حضور یا غیبت آنها نشانهای از همراهی یا مخالفت با غرب تلقی میشود.
پوتین در اواخر ماه آوریل به مناسبت این مراسم، آتشبس یکجانبه سه روزهای اعلام کرد که از هشتم ماه مه آغاز شد.
در مقابل، ولودیمیر زلنسکی، رییسجمهوری اوکراین، این اقدام روسیه را «نمایشی» خواند و دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا نیز پیشنهاد آتشبس ۳۰ روزهای را مطرح کرد تا زمینه برای گفتوگوهای جدی و معنادار فراهم شود.
از سوی دیگر زلنسکی اعلام کرد که کشورش هیچگونه تضمین امنیتی برای مهمانان شرکتکننده در رژه مسکو ارائه نداده است.
تشدید حملات متقابل
در روزهای منتهی به روز پیروزی، اوکراین حملات خود را به مسکو و مناطق اطراف افزایش داد که گمانهزنیهایی را درباره هدف قرار گرفتن خود رژه را ایجاد کرد.
روسیه نیز شهرهای اوکراین از جمله کییف، پایتخت این کشور را هدف قرار داد.
زلنسکی چهارشنبه گفت: «کاملا منصفانه است که آسمان روسیه، آسمان متجاوز، امروز آرام نباشد.»
اهمیت تاریخی روز پیروزی
این مراسم، هر سال در یادبود رویدادی برگزار میشود که همواره فراتر از اختلافات داخلی در روسیه بوده و به نماد غرور ملی این کشور تبدیل شده است.
در جریان جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی بیش از ۲۶ میلیون نفر از شهروندان خود را از دست داد؛ تلفاتی چنان گسترده که کمتر خانوادهای را در روسیه میتوان یافت که از این فاجعه آسیب ندیده باشد.
پس از حمله گسترده روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، مراسم روز پیروزی و جشنهای باشکوه آن به موضوعی اختلافبرانگیز در داخل روسیه و در سطح بینالمللی تبدیل شد.
کرملین برای توجیه تهاجم به اوکراین، تاکید دارد که دولت کییف به وسیله گروهی با گرایشهای نازی اداره میشود. این در حالی است که سران اوکراین این موضع را رد میکنند و آن را بهانهجویی مسکو میخوانند.
زلنسکی خود یهودیتبار است، پدربزرگش در جنگ جهانی دوم علیه آلمان نازی جنگیده و تعدادی از اعضای خانواده بزرگش جان خود را در هولوکاست از دست دادهاند.
دیدگاههای متفاوت شرق و غرب
کشورهای غربی مراسم روز پیروزی در اروپا را روز هشتم می برگزار کردند، در حالی که روسیه این رویداد را نهم می جشن میگیرد. این تفاوت یک روزه ریشه در اختلاف زمانی بین مسکو و برلین دارد. زمانی که آلمان نازی سند تسلیم بیقید و شرط خود را امضا کرد، در مسکو ساعت از نیمهشب گذشته بود.
این اختلاف تقویمی اکنون به تفاوتی نمادین تبدیل شده که متحدان سابق و جشنهای آنها را به دو اردوگاه متمایز تقسیم میکند.
اوکراین نیز در تحولی معنادار، از سال ۲۰۲۳ تصمیم گرفته روز پیروزی را همانند کشورهای غربی در هشتم ماه می گرامی بدارد.
این تغییر تقویم ملی، نمادی آشکار از گسست کییف از روسیه و میراث شوروی سابق تلقی میشود.
اهمیت روز پیروزی برای پوتین
پوتین پیوند عمیق شخصی با پیروزی شوروی بر آلمان نازی دارد.
برادرش، ویکتور، در جریان محاصره لنینگراد از سوی آلمان در جنگ جهانی دوم، در یک پرورشگاه بهدلیل ابتلا به دیفتری جان باخت و در یک گور دستهجمعی دفن شد.
پدر پوتین به شدت مجروح شد و مادرش نیز از گرسنگی تا مرز مرگ پیش رفت.
تاریخچه رژههای روز پیروزی در روسیه
نخستین رژه روز پیروزی در سال ۱۹۴۵، اندکی پس از تسلیم آلمان برگزار و نهم می به عنوان تعطیلی عمومی اعلام شد.
استالین که در آن زمان بر اتحاد جماهیر شوروی حکومت میکرد، میخواست از اهمیت پیروزی در جنگ جهانی دوم بکاهد زیرا ژنرالهای شوروی را که به شکست آلمان کمک کرده بودند، رقبای سیاسی بالقوه میدید و به همین دلیل به این رژهها پایان داد.
پس از سال ۱۹۶۵، پیروزی بر نازیسم به تدریج به سنگ بنای آیینهای میهنپرستانه شوروی و روسیه تبدیل شد. با وجود این، برگزاری رژههای نظامی در این روز تا سالها بهصورت نامنظم و گاهبهگاه انجام میشد تا اینکه از سال ۲۰۰۸ به بعد، این رژهها به مراسمی سالانه و باشکوه تبدیل شدند که هدف اصلی آنها نمایش توان نظامی روسیه است.
رژه امروز همچنین نشاندهنده تغییر مسیر روسیه طی دو دهه گذشته است. در سال ۲۰۰۵، بسیاری از رهبران غربی از جمله جرج دبلیو بوش، رییسجمهوری آمریکا، در این مراسم حضور داشتند که نشاندهنده اتحاد روسیه و آمریکا در دوران جنگ بود اما امروز، شی جینپینگ، رهبر چین، میهمان اصلی این مراسم بود.
مسکو در آستانه رژه، شهری در محاصره تدابیر امنیتی
در روزهای منتهی به برگزاری رژه، زندگی در پایتخت روسیه تقریبا به حالت نیمهتعطیل درآمد و فرودگاههای مسکو به دنبال حملات پهپادی اوکراین، چندین بار ناگزیر به تعطیلی شدند که این امر موجب سردرگمی گسترده مسافران شد.
طبق گزارش انجمن آژانسهای مسافرتی روسیه، برنامه سفر بیش از ۶۰ هزار مسافر به دلیل این اختلالات دچار تغییر شده است.
در سطح شهر هم تردد وسایل نقلیه و حتی عابران پیاده در خیابانهای اصلی ممنوع شد. بسیاری از واحدهای تجاری و اداری نیز ناچار شدهاند هم برای تمرین بزرگ رژه در روز چهارشنبه و هم برای مراسم اصلی در روز جمعه، فعالیت خود را متوقف کنند.
دورودی در ماه مارس در جریان سیاستهای مهاجرتی دولت دونالد ترامپ بازداشت شد.
مقامهای آمریکایی او را «تهدیدی برای امنیت ملی» خوانده بودند اما دیوید روزاس، وکیل او، اعلام کرد که هیچ مدرکی برای این ادعا ارائه نشده است.
روزاس همچنین تاکید کرده است که موکلش برخلاف سایر دانشجویانی که از سوی ماموران مهاجرت بازداشت شدهاند، هرگز در اعتراضات و تجمعات دانشگاهها (در اعتراض به حمله اسرائیل به غزه) شرکت نکرده است.
دولت آمریکا دو اتهام علیه دورودی مطرح کرد اما پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت اعلام کرد لغو ویزای او فعلا اجرایی نخواهد شد و منوط به خروج او از آمریکاست.
وکیل دورودی گفت که با این حال او ترجیح داده است به جای ادامه بازداشت، کشور را ترک کند.
ویزای دورودی در ژوئن ۲۰۲۳ لغو شده بود. مسئولان هیچ توضیحی درباره این اقدام ندادهاند و به گفته سما ابراهیمی باجگانی، نامزد او، به پیگیریهای متعدد او نیز پاسخی ندادهاند.
باجگانی گفت در آن زمان دانشگاه آلاباما به دورودی اطلاع داده بود از نظر قانونی مجاز به ماندن در کشور است اما در صورت خروج، اجازه بازگشت نخواهد داشت.
دولت آمریکا در بهار امسال دو اتهام علیه دورودی مطرح کرد تا اخراج او را توجیه کند؛ یکی از آنها لغو ویزا و دیگری این بود که او دیگر «در وضعیت دانشجویی» نیست.
روز پنجشنبه، وکیل دولت آمریکا اتهام اول را پس گرفت و اعلام کرد لغو ویزا «مصلحتی» بوده و تا زمان خروج دورودی از کشور اجرایی نخواهد شد - موضعی که پیشتر از سوی دانشگاه نیز اعلام شده بود.
روزاس گفت مدارکی ارائه داده است که نشان میدهد دورودی همچنان دانشجوی فعال است.
سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده از اظهارنظر درباره این پرونده، از جمله موضع روزاس مبنی بر اشتباه بودن بازداشت اولیه موکلش خودداری کرد.
میته گونزالس، قاضی پرونده، به طرفین تا پایان ماه می فرصت داد تا درخواستهای جدید ارائه کنند اما با درخواست دورودی برای بازبینی شرایط وثیقه مخالفت کرد و دورودی در نهایت تصمیم گرفت از ادامه مبارزه برای ماندن صرفنظر کند.
باجگانی در گفتوگویی تلفنی به ایبیسینیوز گفت: «او به من گفت اگر اجازه داشت بیرون بیاید، احتمال زیادی بود که پروندهاش را پیگیری کند - برای خودش و برای سایر دانشجویان. اما آنها فقط میخواهند او را خسته کنند تا خودش تصمیم به رفتن بگیرد.»
باجگانی که ۱۱ ساعت رانندگی کرد تا در جلسه یکساعته دادگاه شرکت کند، با اشاره به اینکه دورودی سابقه کیفری ندارد، به صورت قانونی وارد آمریکا شده و فعال سیاسی هم نیست، گفت که دلیل هدف قرار گرفتن او از سوی دولت برایش نامشخص است.
او با لحنی محبتآمیز، نامزدش را «خرخوان» و «فکر بزرگ» توصیف کرد؛ فردی که روزهای طولانی را در آزمایشگاه میگذراند و به انیمه علاقهمند است.
او گفت دورودی سزاوار چنین سرنوشتی نبوده و حالا زندگیای که در آلاباما برای خودشان ساخته بودند، از بین رفته است.
باجگانی افزود: «از اتفاقی که برایمان افتاد خوشحال نیستم. نیاز دارم برای همه چیزهایی که پشت سر میگذارم و ترک میکنم، سوگواری کنم - همه رویاها، دوستیها و آیندهای که با هم تصور کرده بودیم.»
دورودی در نامهای از زندان که در ماه آوریل برای باجگانی نوشت، بازداشت خود را «بیعدالتی محض» خواند.
او تاکید کرد: «من در این کشور هیچ مشکلی ایجاد نکردم. ورودم غیرقانونی نبود. همه مسیرهای قانونی را دنبال کردم.»
روزاس که ۲۱ سال سابقه وکالت در حوزه مهاجرت دارد، گفت که هرگز با چنین پروندهای مواجه نشده و مقامات را به «نقض روند دادرسی و وادار کردن موکلش به انتخاب میان بازداشت نامحدود و خروج داوطلبانه» متهم کرد.
او گفت: «واقعا متاثر و ناراحتم. فکر میکنم این یک بیعدالتی تمامعیار است.»
در همین زمینه: روایت وضعیت علیرضا دورودی، دانشجوی ایرانی بازداشتشده در آمریکا
همه چیز از تهران، خیابان عباسآباد (بهشتی)، ساختمان شماره ۴۱ شروع شد؛ ۳۰ آبان ماه سال ۱۴۰۱، شرکتی در طبقه اول این آدرس به نام «سپهر انرژی جهاننمای پارس» تاسیس شد.
نایب رییس هیات مدیره و مدیر عامل شرکت «مجید اعظمی» و بازرس شرکت در زمان تاسیس «فرشاد غزی» بود.
پنج ماه بعد، در پنجم اردیبهشت ۱۴۰۲، در طبقه دوم همین ساختمان، شرکتی به نام «سپهر انرژی پایا گستر جهان» تاسیس شد. همزمان و در همین تاریخ، در طبقه سوم، شرکتی دیگر به نام «سپهر انرژی همتا پارس» تاسیس شد.
«سپهر انرژی جهاننمای پارس» به عنوان شرکت مادر، در هر دو شرکتی که در پنج اردیبهشت ۱۴۰۲ تاسیس شدند، رییس هیات مدیره است.
مجید اعظمی، الیاس نیرومند توماج، فرشاد غازی، مجید رشیدی و مجتبی حسینی، نامهای شاخص و اشخاص موثر در این شبکه از شرکتهای پوششی هستند.
نیرومند ۳۵ ساله و اعظمی۴۳ ساله، هشتم آذر ۱۴۰۲ در فهرست تحریمهای ایالات متحده قرار گرفتند اما سایر اشخاص کلیدی در این شبکه، تاکنون در فهرست تحریمهای ایالات متحده قرار نداشتند.
برای دیدن چارت بالا در ابعاد بزرگتر از این لینک استفاده کنید.
دو شرکت زیر مجموعه «سپهر انرژی جهاننمای پارس» به نامهای «سپهر انرژی پایا گستر جهان» و «سپهر انرژی همتا پارس» که هر دو در پنجم اردیبهشت ۱۴۰۲ تاسیس شده بودند، ۱۸ بهمن ۱۴۰۳، در اولین دور از تحریمهای دولت دونالد ترامپ علیه جمهوری اسلامی، تحریم شدند.
شرکت «سپهر انرژی پایا گستر جهان»، ۱۸ اسفند ماه ۱۴۰۳، یک ماه پس از تحریم، اعلام انحلال کرد.
تلاش برای فرار از تحریمها
در یکی از ایمیلهای این شرکت، نیرومند متنی را از ایمیل شخصی خود در جیمیل به تاریخ ۱۴ آذر ۱۴۰۲، به ایمیل شرکت فوروارد کرده است.
در این ایمیل که نزدیک به یک هفته پس از تحریم شرکت از سوی آمریکا ارسال شده است، نیرومند و اعظمی خطاب به دفتر کنترل داراییهای خارجی وزارت خزانهداری ایالات متحده نوشتهاند شرکت آنها در زمینه فعالیتهای ساختمانی و بازرگانی مشغول به کار است و هیچ ارتباطی با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ستاد کل نیروهای مسلح ندارد.
در این نامه، گفته شده است «سوءتفاهمی» با تشابه اسمی پیش آمده است و پس از تحریم ایالات متحده، آنها و کسب و کارشان با چالش مواجه شدند و از «هر دو طرف» مورد «آزار و اذیت» قرار گرفتند.
این در حالی است که در پیشنویس قراردادها و اسنادی که به زبان فارسی در ایمیلهای شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس» وجود دارد، به وضوح به ارتباط این شبکه با نیروهای مسلح جمهوری اسلامی اشاره شده است.
برای نمونه، در جریان مذاکرات برای عقد قراردادی با شرکت نفت ستاره خلیج فارس و شرکت «سپهر انرژی همتا پارس»، در سه مکاتبه در سال ۱۴۰۲، شرکت «سپهر انرژی همتا پارس» به عنوان نایب ستاد کل نیروهای مسلح معرفی شده است.
در پیشنویس تفاهمنامههای اجاره کشتی نیز نیروهای مسلح به وضوح تمام تعهدات و مسئولیتهای شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس» را تضمین کرده است.
۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳ هم نشریه اشپیگل در گزارشی نوشت یک مدیر نفتی جمهوری اسلامی در سفر به لوکزامبورگ قصد داشته یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار از داراییهای مسدود شده جمهوری اسلامی را که در اختیار شرکت کلیر استریم زیرمجموعه بورس آلمان بود، آزاد کند.
تصویر پاسپورت و اسم فامیلی او در گزارش اشپیگل نشان میدهد این شخص اعظمی بوده است.
علاوه بر اینها، در سندی دیگر مربوط به شرکت ستاره خلیج فارس، گفته شده هزینه تامین امنیت اسکله به حساب قرارگاه نفت و پتروپالایشگاههای نیروهای مسلح یا حساب شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس»، از طرف ستاد کل نیروهای مسلح واریز خواهد شد.
ارتباط با شرکت واسطه چینی
پنجم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، نزدیک به هفت ماه پیش از آنکه شبکه شرکتهای مربوط به «سپهر انرژی جهاننمای پارس» در هشتم آذرماه ۱۴۰۲ تحریم شوند، شرکتی به نام «شین روی جی» در هنگ کنگ به ثبت رسید.
با اینکه در مکاتبات و اسناد مربوط به این شرکت، نام مدیر آن «دو گوانگجی» ذکر شده است، اما ایمیلهای این شرکت به ایمیل نیرومند و برخی دیگر از مدیران شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس» رونوشت شدهاند.
نیرومند از طریق این ایمیل، یا به طور مستقل با ایمیل شخصی خود، با مشتریان نفت ایران با عناوینی چون مدیری از دپارتمان تجاری شرکت «شین روی جی» مکاتبه کرده است.
در نامه استاندارد غرامتی که ۲۵ مردادماه ۱۴۰۲ - یعنی پس از اعلام تحریم شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس» - صادر شده است، این شرکت از شرکت ملی نفتکش ایران خواسته است بدون ارائه بارنامه، محموله کشتی «امتی سودا» را به شرکت «شین روی جی»، تحویل دهد.
بارنامه سندی کلیدی در مبادلات تجاری است و با وجود آن، رهگیری محمولهها ممکن میشود.
در این نامه، از شرکت ملی نفتکش ایران خواسته شده است این محموله نفتی که از بندر خارک بارگیری شده، در بندری در سنگاپور به صورت کشتی به کشتی (STS) به شرکت «شین روی جی» تحویل داده شود.
بارگیری محموله از یک کشتی به کشتی، شیوه ای است که جمهوری اسلامی برای گم کردن رد خود در فروش نفت و فرآوردهها برای دورزدن تحریمها از آن استفاده میکند.
در مرحله بعدی، شرکت «شین روی جی»، با طیف گستردهای از مشتریان وارد مذاکره شده و قراردادهای پرشماری برای فروش نفت ایران منعقد کرده است. قراردادهایی که به همراه ضمائم و اسناد مرتبط از جمله شیوههای پرداخت و زمانبندیهای آن، همه در صندوق ایمیل شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس» وجود دارد.
بررسی ایمیلهای شرکت سپهر انرژی نشان میدهد مشتریان شرکت واسطه آن، «شین روی جی» از اروپا و شرکتهایی مانند «جمینی گروپ» که در هلند مستقر است، تا شرکتهای پرشمار چینی که برخی از آن ها ممکن است نظیر «شین روی جی» خود به عنوان واسطه جدید عمل کنند، و البته تا امارات متحده عربی گسترش یافتند.
آیا خریداران «شین روی جی» از صوری بودن آن بیاطلاع بودند؟
خریدها از «شین روی جی»، پیش و پس از تحریم «سپهر انرژی جهاننمای پارس» انجام شده است. اما ایمیلهای رد و بدل شده با خریداران نشان میدهد دستکم بخشی از آنان از ماهیت شرکت مطلع بودند. آنها نه تنها از صوری بودن «شین روی جی» مطلع بودند، بلکه تجربه سالها همکاری با شرکتهای مشابه را داشتند.
در یک مورد میتوان به شرکت گروه هلندی «شرکتهای گروه جمینی» اشاره کرد. آنطور که در وبسایت این شرکت هلندی آمده است، شرکت از سال ۲۰۲۱ میلادی کار خود را آغاز کرده است و در تمام جنبههای صنعت نفت، پتروشیمی و انرژی و همچنین برخی کالاهای خاص فعالیت دارد.
این شرکت در ۱۸ کشور جهان از جمله: ایالات متحده آمریکا، کانادا، برزیل، چین، سنگاپور، عمان، مصر، ترکیه، آلمان، فرانسه، نیجریه، غنا، آنگولا و استوانی فعال است.
شرکت در آمریکا دو دفتر در واشنگتن و هیوستن، در کانادا دو دفتر در ونکوور و ادمونتون، در چین سه دفتر در پکن، شانگهای و شنزن دارد.
ایراناینترنشنال با تمام طرفهایی که در این گزارش از آنها نام برده شد، از طریق ایمیلهایی که با آنها مکاتبات را انجام داده بودند، تماس گرفت تا نظر آنها را درباره اطلاعات افشا شده در این ایمیلها بپرسد.
ایمیلهای شرکتهای «شین روی جی» و «سپهر انرژی جهان نمای پارس» از دسترس خارج شدهاند، و نیرومند و اعظمی هم به تماسهای ایراناینترنشنال پاسخ نداند.
۲۴ شهریور ۱۴۰۲، شرکت جمینی، ظاهرا در پرداخت پول نفتی که از شرکت «شین روی جی» مرتبط با مجموعه «سپهر انرژی جهاننمای پارس» خریده بود، تعلل داشته است.
جمینی در پاسخ به پیگیریهای مدیران «سپهر انرژی جهاننمای پارس»، در ایمیلی اعلام میکند: «ما با مشکلات غیرمنتظرهای با بانکهایمان در مورد منشا محصول، بندر بارگیری و شایعات و داستانهای زیادی که به دلیل تحریمهای اعمالشده بر کشور شما در اینترنت پخش شدهاند، مواجه بودیم.»
در تاریخ ۲۶ شهریور ۱۴۰۲، نیرومند از طریق ایمیل معرفی شده از سوی شرکت چینی، با نیک ترستیگ، نماینده شرکت جمینی از هلند مکاتبه داشته است. در این ایمیل، او صراحتا اعلام میکند: «لطفا در نظر بگیرید که ما دولتی هستیم و این یک رویه عادی است که خریدار را در مورد بندهای قرارداد آگاه کنیم.»
ترستیگ از «جمینی گروپ» در پاسخ به سوال ایراناینترنشنال در خصوص رابطهای که شرکت او با مدیران و مجموعه «سپهر انرژی جهان نمای پارس» داشته، منکر ارتباط این شرکت با سپهر انرژی شد و در ایمیلی که برای ایران اینترنشنال ارسال کرد، نوشت ما «هیچ قراردادی با با شرکت سپهر انرژی جهاننما پارس یا نمایندگان آن امضا نکردهایم.»
تجربه طولانی در ارتباط با جمهوری اسلامی
مکاتبات شرکت جمینی با طرفهای ایرانی نشان میدهد بخشی از مذاکرات به صورت تلفنی یا جایی خارج از ایمیلهای شرکت انجام شده است. ۲۷ شهریور ماه، ظاهرا سطح اختلاف سپهر انرژی با جمینی بالا گرفته است.
در ایمیلی که ترستیگ، نماینده شرکت جمینی از هلند برای نیرومند ارسال کرده است، او نوشته است «من شخصا چند بار به چند نفر از شما اطلاع دادم که ما چقدر در تعامل با کشور شما تجربه داریم و شرایط پرداخت چگونه است.»
ترستیگ در ادامه با لحنی نسبتا تند خطاب به الیاس، نوشته است: «ما خودمان خرید و فروش میکنیم؛ با پول خودمان. شما این کار را نمیکنید. این هیچ مشکلی ندارد، اما لطفا طوری رفتار نکنید که انگار یک شرکت بزرگ هستید.»
به نظر میرسد ترستیگ و شرکتی هلندی، علاوه بر شرکت «سپهر انرژی جهاننمای پارس»، ارتباطات گستردهتری در تهران دارد.
چند ماه بعد از بروز اختلافات و زمانی که نیرومند به دلیل ارتباط شرکتش (سپهر انرژی جهاننمای پارس) با جمهوری اسلامی اصرار میکند اسنادی را از جمینی دریافت کند، ترستیگ در ایمیلی به تاریخ هشتم آبان ۱۴۰۲، به او نوشت: «امروز صبح من شخصا با کسانی که در دولت تهران میشناسم، تماس خواهم گرفت تا بررسی کنم آیا میتوانند برای یافتن راهحل کمک کنند.»
ترستیگ، در پاسخ به این پرسش ایراناینترنشنال هم که چه نوع ارتباطاتی با دولت ایران دارد، نوشت: «ما هیچکدام از نمایندگان شرکت سپهر انرژی جهاننما پارس را نمیشناسیم. ارتباطات شخصی و تجاری من هم کاملا محرمانه هستند.»
در همان روز، نیرومند در ایمیلی به ترستیگ پاسخ او را داد و نوشت: «من با مدیریتمان صحبت کردم و آنها تایید کردند که میتوانند این نامه را به نام نماینده ما که دولتی است صادر کنند، در صورت تایید، ما این نامه را صادر و برای شما ارسال خواهیم کرد.»
در ایمیل دیگری به تاریخ ۱۷ آبان ۱۴۰۲، نماینده شرکت جمینی، در مکاتبه با نیرومند نوشت: «ما دوستان و برادران واقعی هستیم که آماده، مایل و قادر به پذیرش هرگونه ریسک هستیم. سرویس مخفی هلند، خود من را در سال ۲۰۱۳ به دلیل فعالیتهای تجاریام با کشور زیبایتان [ایران]، به درخواست فوری ویژه دولت آمریکا، بازداشت کرد. آنها نتوانستند من را بشکنند. من سکوت کردم. پس از چند روز، سرویس مخفی هلند و دولت هلند متوجه شدند که من هیچ کار اشتباهی انجام ندادهام و با عذرخواهی کتبی من را از زندان آزاد کردند. دولت آمریکا عذرخواهی نکرد و من را در لیستهای خاصی قرار داد. من اجازه سفر و ورود به آمریکا و اسرائیل را ندارم. من مشکلی با این ندارم.»
بر اساس مجموعه ایمیلهای رد و بدل شده، به نظر میرسد نیرومند از ادامه تماس و ارتباط با شرکت هلندی پشیمان شده و در موارد متعدد ایمیلهای جمینی را بی پاسخ گذاشته است.
ترستیگ در ایمیل دیگری که روز ۱۷ آبان ۱۴۰۲ برای نیرومند فرستاد، نوشت: «من شخصا با اختیارات کامل قانونی و شرکتی تایید کردم که نامه مجوز میتواند به نام نماینده شما که البته دولتی است، صادر شود.»
سطح مکاتبات و تماسهای جمینی، تنها به نیرومند محدود نیست. ترستیگ در ایمیلی که اول آبان ماه ۱۴۰۲، ظاهرا پس از یک مکالمه تلفنی ارسال شده، خطاب به نیرومند نوشته است: «اول از همه، بسیار از تماس تلفنی تشکر میکنم. مانند قبل، همکاری با شما، همکارانتان و در نهایت، رییس شما آقای مجید عظیمی، یک لذت، امتیاز و افتخار مطلق است.»
ترستیگ در ایمیلی که برای ایراناینترنشنال ارسال کرده است، هرگونه دیدار با مدیران «سپهر انرژی جهان نمای پارس» ، در ایران، چین یا کشوری دیگر را تکذیب کرد.
ترستیگ ظاهرا به سابقه طولانی در ارتباط با ایران داشته است، او در ایمیلی به تاریخ ۱۴ آبانماه ۱۴۰۲، با تاکید بر اینکه، نمیتواند جزئیات بیشتری را در ایمیل بیان کند، خطاب به نیرومند نوشته است: «مایلیم به شما اطلاع دهیم که ما برای چندین موضوع تجاری و بانکی که نمیتوانم از طریق ایمیل افشا کنم، به زودی به تهران خواهیم آمد زیرا ایمیل یک رسانه باز است. اما شخصا هنگام ملاقات به شما اطلاع خواهم داد. پس از اقامتمان در تهران، برای جلساتی در پکن، شانگهای، شنزن، چینگدائو و هانگژو به چین پرواز خواهیم کرد.»
پرپنچی تاکید کرد: «این فقط یک چینش فنی نیست بلکه یک خط ارتباطی در تاریکی است.»
پیش از این و در اردیبهشت ۱۴۰۳، نشان شجاعت سال ۲۰۲۴ نشست ژنو برای حقوق بشر و دموکراسی به ایراناینترنشنال اهدا شد.
در آن مراسم به فشار و تهدید علیه روزنامهنگاران ایراناینترنشنال و شجاعت کارکنان این مجموعه اشاره و گفته شد وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی به دلیل خبررسانی این شبکه، آن را «سازمانی تروریستی» خوانده است.
علیاصغر رمضانپور، سردبیر اجرایی خبر ایراناینترنشنال در مصاحبهای در آن مراسم تاکید کرد این رسانه خود را بخشی از خانواده خبرنگاران داخل ایران میداند و دلیل عصبانیت حکومت ایران از این شبکه، نگرانی آنان از خبرنگاران ایرانی است که در چهار دهه گذشته سرکوب شدهاند.
