وزارت دفاع تایوان هشدار داد که چین فعالیتهای نظامی خود را در اطراف این جزیره افزایش داده و در حال تقویت تواناییهای نظامی خود برای اجرای یک حمله غافلگیرانه است؛ در حالی که همزمان میکوشد با تاکتیکهای «جنگ ترکیبی» در فضای آنلاین، اعتماد تایوانیها را به دولت تضعیف کند.
خبرگزاری رویترز پنجشنبه ۱۷ مهر نوشت تایوان که با نظام دموکراتیک اداره میشود و چین آن را بخشی از قلمرو خود میداند، در پنج سال گذشته تحت فشار فزاینده نظامی پکن قرار گرفته است؛ از جمله با برگزاری دستکم هفت رزمایش بزرگ در اطراف جزیره از سال ۲۰۲۲ تاکنون.
وزارت دفاع تایوان در گزارشی که هر دو سال یک بار منتشر میکند، نوشت: «کمونیستهای چین با اتخاذ تاکتیکهای مستمر آزار در "منطقه خاکستری"، همراه با گشتهای مشترک آمادگی رزمی، تمرینهای هدفمند نظامی و جنگ شناختی، تهدیدی جامع علیه ما ایجاد کردهاند.»
اصطلاح «منطقه خاکستری» به اقدامات غیرجنگی اشاره دارد که با هدف اعمال فشار بر تایوان انجام میشود؛ از جمله گشتهای گارد ساحلی چین، آسیب زدن به کابلهای زیردریایی و پرواز بالنها بر فراز جزیره.
در ادامه این گزارش آمده است که گارد ساحلی چین فعالیتهای خود را در اطراف تایوان گسترش داده و ممکن است در آینده برای اجرای «اقدامات مهار تهاجمی»، سناریوهای حمله را تمرین کند.
از رزمایش تا حمله واقعی
این گزارش تاکید کرده است که پکن از «جنگ ترکیبی» برای تضعیف اعتماد مردم تایوان به دولت و کاهش حمایت از بودجه دفاعی استفاده میکند و از ابزارهای هوش مصنوعی برای تضعیف امنیت سایبری تایوان و شناسایی نقاط ضعف در زیرساختهای حیاتی بهره میگیرد.
در این گزارش آمده است: «چین از طریق اقدامات نظامی متعارف و نامتعارف در پی آزمودن توان خود برای حمله به تایوان و رویارویی با نیروهای خارجی است.»
رویترز نوشت که وزارت دفاع چین به درخواست اظهارنظر در این باره پاسخ نداده است.
پکن هرگز استفاده از زور برای الحاق تایوان را منتفی ندانسته است.
وزارت دفاع تایوان اعلام کرد که چین ممکن است در آینده، ناگهان مانورهای نظامی خود را به عملیات واقعی رزمی تبدیل کند تا تایوان و متحدان بینالمللیاش را غافلگیر کرده و تهدیدی جدی برای صلح و امنیت منطقهای ایجاد کند.
در سالهای اخیر، چین از کشتیهای تجاری نوع رول-آن/رول-آف (Roll-on/Roll-off) برای عملیات حملونقل نظامی استفاده گسترده کرده و همچنان در حال توسعه تجهیزات تخصصی برای عملیات آبی-خاکی در سواحل است.
دستکاری شبکههای اجتماعی
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که چین از یک «ارتش سایبری حرفهای» برای دستکاری حسابهای کاربری در شبکههای اجتماعی و «پخش گسترده اطلاعات نادرست» استفاده میکند تا در جامعه تایوان شکاف ایجاد کرده و اعتماد عمومی به دولت را تضعیف کند.
به نوشته وزارت دفاع تایوان، رسانههای دولتی چین و «همکاران آنان» نیز در تلاشی هماهنگ برای تضعیف روحیه مقاومت مردم تایوان عمل میکنند.
بر اساس این گزارش، پکن از فناوری «دیپفیک» برای تولید ویدیوهای جعلی استفاده کرده و با بهرهگیری از هوش مصنوعی، «گفتمانهای سیاسی تفرقهافکنانه» تولید میکند.
چین، لای چینگته، رییسجمهوری تایوان را «جداییطلب» میخواند اما لای، ادعاهای پکن درباره حاکمیت بر تایوان را رد کرده و تاکید دارد تنها مردم این جزیره میتوانند درباره آینده آن تصمیم بگیرند.
دولت تایوان برنامهای برای مدرنسازی نیروهای مسلح خود آغاز کرده و متعهد شده است تا سال ۲۰۳۰، پنج درصد تولید ناخالص داخلی کشور را به بودجه دفاعی اختصاص دهد.
این گزارش یک روز پیش از سخنرانی سالانه رییسجمهوری تایوان در روز ملی این کشور منتشر شد.
سال گذشته، چین پس از همین مراسم، رزمایشهایی برگزار کرد که هدف از آن را «هشدار نسبت به اقدامات جداییطلبانه» عنوان کرد.
آخرین رزمایش رسمی چین در اطراف تایوان در ماه آوریل برگزار شد؛ هرچند جنگندهها و ناوهای چینی تقریبا بهطور روزانه در آسمان و آبهای نزدیک این جزیره رفتوآمد میکنند.
دبیر دائمی آکادمی سوئد پنجشنبه ۱۷ مهر گفت این جایزه که ارزش آن ۱۱ میلیون کرون سوئد (حدود ۱.۲ میلیون دلار) است، به پاس «آثار تاثیرگذار و خیالانگیز کراسناهورکایی که در میانه هراس آخرالزمانی، قدرت هنر را بازمیآفریند» به او اهدا میشود.
مالم افزود «دقایقی پیش از طریق تماسی تلفنی»، خبر برنده شدن جایزه نوبل ادبیات را به کراسناهورکایی اطلاع داده و او در زمان اعلام جایزه، در شهر فرانکفورت آلمان بوده است.
به گفته او، آندرس اولسون، رییس کمیته نوبل، بهدلیل بیماری نتوانست در مراسم امروز شرکت کند و الن متسون و استیو ساندبرگ، دو عضو دیگر کمیته، به نمایندگی از او در این نشست حضور داشتند.
این جایزه سال گذشته به هان کانگ، نویسنده اهل کره جنوبی، رسیده بود.
جوایز نوبل طبق وصیت آلفرد نوبل، مخترع و صنعتگر ثروتمند سوئدی، بنیانگذاری شدهاند و از سال ۱۹۰۱ تاکنون به پاس دستاوردهای برجسته در حوزههای علم، ادبیات و صلح اهدا میشوند؛ هرچند در دوران جنگهای جهانی با وقفههایی همراه بودند.
جایزه اقتصاد بعدتر به این مجموعه افزوده شد.
برندگان جوایز نوبل را کمیتههایی از متخصصان نهادهای علمی گوناگون انتخاب میکنند. محل اهدای همه جوایز استکهلم، پایتخت سوئد است، بهجز جایزه صلح که در اسلو، پایتخت نروژ اعطا میشود. سنتی که ریشه در دوران اتحاد سیاسی سوئد و نروژ در زمان آلفرد نوبل دارد.
کراسناهورکای و هنر فضاسازی آخرالزمانی در ادبیات معاصر
کراسناهورکای در سال ۱۹۵۴ در شهر گیولا در مجارستان به دنیا آمد. او با نخستین رمان خود، «ساتانتانگو» که در سال ۱۹۸۵ منتشر شد، به شهرت رسید.
این اثر در فارسی با عنوان «تانگوی شیطان» منتشر شده است.
این رمان که تصویری تیره و خیرهکننده از فروپاشی یک اجتماع روستایی را به تصویر میکشد، تقریبا سه دهه بعد در سال ۲۰۱۳، جایزه «بهترین کتاب ترجمهشده» به زبان انگلیسی را به خود اختصاص داد.
«تانگوی شیطان» بعدها الهامبخش بلا تار، کارگردان مجارستانی، برای ساخت فیلمی هفتساعته شد؛ فیلمی که سرآغاز همکاری خلاقانه و ماندگار میان این دو هنرمند بود.
کراسناهورکایی را اغلب نویسندهای پستمدرن میدانند که بهسبب جملههای طولانی و درهمتنیده، جهانبینی مالیخولیایی و فضای تیره و آخرالزمانی آثارش شهرت یافته است.
این ویژگیها موجب شده منتقدان او را در کنار چهرههایی چون نیکلای گوگول، هرمان ملویل و فرانتس کافکا بنشانند.
زندگی حرفهای و زبان آثار کراسناهورکایی از سفرها و تجربههای جهانی تاثیر پذیرفته است.
او در سال ۱۹۸۷ از مجارستان کمونیستی خارج شد و بهعنوان پژوهشگر مهمان، یک سال را در برلین غربی گذراند.
بعدها نیز از شرق آسیا، بهویژه مغولستان و چین، برای نگارش آثاری چون «زندانی اورگا» و «ویرانی و اندوه زیر آسمان» الهام گرفت.
در دوران نگارش رمان «جنگ و جنگ»، کراسناهورکایی سفرهای متعددی در سراسر اروپا انجام داد و مدتی نیز در نیویورک، در آپارتمان آلن گینزبرگ، شاعر برجسته جنبش بیت، اقامت داشت.
او بعدها گفت حمایت و تشویق گینزبرگ نقش تعیینکنندهای در به پایان رساندن این اثر داشته است
بسیاری از منتقدان سرشناس از آثار او تمجید کردهاند.
سوزان سانتاگ، نویسنده و منتقد فقید آمریکایی، او را «استاد معاصر مجارستانیِ ویرانی و آخرالزمان» خوانده و دبلیو. جی. زبالد، نویسنده فقید آلمانی، نیز گستره و جهانشمولی نگاه او را ستوده است.
کراسناهورکایی در سال ۲۰۱۵ بهعنوان نخستین نویسنده مجارستانی، جایزه معتبر «بوکر» را دریافت کرد.
