دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، به اداره زندانها، وزارت دادگستری، اداره تحقیقات فدرال (افبیآی) و وزارت امنیت داخلی دستور داد زندان مخوف آلکاتراز را بعد از بازسازی و گسترش برای نگهداری از زندانیان خطرناک بازگشایی کنند.
زندان مخوف آلکاتراز که در جزیرهای به همین نام در خلیج سانفرانسیسکو قرار دارد، سال ۱۹۶۳ بهدلیل فرسودگی شدید و هزینههای بالای نگهداری از زندانیان به دستور رابرت کندی تعطیل شد.
ترامپ در شبکه اجتماعی تروث نوشت: «آمریکا سالهاست که گرفتار مجرمان شرور، خشن و سابقهدار است؛ تفالههای جامعه که جز بدبختی و رنج چیزی به بار نمیآورند. در گذشته که ما ملتی جدیتر بودیم، برای زندانی کردن خطرناکترین مجرمان و دور نگه داشتن آنها از جامعه تردیدی به خود راه نمیدادیم. این همان راهی است که باید دنبال کنیم.»
ترامپ گفته است این ایده را در واکنش به قاضیهایی مطرح میکند که خواستار دادرسی برای مهاجرانِ در آستانه اخراج هستند.
هرچند این دستور همسو با سیاستهای ترامپ در قبال مهاجران بازداشت شده و نحوه نگهداری از زندانیان فدرال است، اما تعمیر و نوسازی این زندان طبق استانداردهای کنونی اقدامی پرهزینه و دشوار خواهد بود و به سرمایهگذاری هنگفتی نیاز دارد. در حالی که اداره زندانهای ایالات متحده در سالهای اخیر زندانهای بسیاری را بهدلیل مشکلات زیرساختی تعطیل کرده و هزینههای نگهداری زندانیان برای دولت فدرال و دولتهای ایالتی از بحثهای ادامهدار در سالهای گذشته بوده است.
سخنگوی اداره زندانها در بیانیهای اعلام کرد که این نهاد «مطابق با همه دستورات ریاستجمهوری عمل خواهد کرد».
در این بیانیه به عملی بودن این طرح یا نقش احتمالی اداره در آینده این زندان اشارهای نشده است.
تحقیقاتی که پس از خودکشی جنجالبرانگیز جفری اپستین در سال ۲۰۱۹ در زندانی فدرال در نیویورک انجام شد، از ضعفهای ساختاری در اداره کردن زندانها، فساد کارکنان، فرارهای مکرر زندانیان، خشونت مستمر و کمبود نیرو در زندانها حکایت داشت.
اداره زندانها در دولت جدید در وضعیت گذار قرار دارد؛ با مدیری جدید و ماموریتی بازتعریفشده در توافق با وزارت امنیت داخلی شامل پذیرش هزاران مهاجر بازداشتشده در زندانهای فدرال. اداره زندانها با وجود تعطیل کردن چند زندان با هدف کاهش هزینهها، ساخت یک زندان جدید در کنتاکی را آغاز کرده است.
آلکاتراز مخوف، جاذبه گردشگری
فرار از آلکاتراز به دلیل جریانهای شدید اقیانوسی و سردی آب اطرافش غیرممکن بود. این زندان به «صخره» شهرت داشت و همین نام الهام بخش فیلم صخره با بازی شان کانری و نیکلاس کیج بود.
طی ۲۹ سال فعالیت این زندان، ۳۶ زندانی طی ۱۴ عملیات فرار جداگانه سعی کردند از این زندان بگریزند که تقریبا همگیشان حین فرار جان باختند یا دستگیر شدند. سرنوشت سه زندانی فراری همچنان در هالهای از ابهام است؛ داستان آنها الهامبخشِ فیلم سینمایی مشهور فرار از آلکاتراز با بازی کلینت ایستوود شد.
زندان آلکاتراز اکنون یکی از آثار ملی آمریکا به شمار میرود و تحت نظارت سازمان پارکهای ملی ایالات متحده بهعنوان یکی از جاذبههای گردشگری محبوب سانفرانسیسکو اداره میشود.
مدیا لاین در ابتدای گزارش خود نوشته است: «وقتی یک موشک ۲۰ هزار دلاری شلیکشده از سوی شورشیان حوثی یمن بتواند یک پهپاد ریپر آمریکایی به ارزش بیش از ۳۰ میلیون دلار را سرنگون کند، هزینه جنگ شکل جدید و نگرانکنندهای به خود میگیرد. این عدم تعادل اکنون بحران دریای سرخ را تعریف میکند؛ جایی که حملات مداوم تروریستهای مورد حمایت حکومت ایران، بودجههای دفاعی غرب را تحلیل برده و شریانهای تجارت جهانی را مختل کرده است.»
بهنوشته مدیا لاین، آمریکا از ۱۵ مارس به این سو، بیش از ۸۰۰ حمله به مواضع حوثیها انجام داده است، اما حوثیها همچنان به شلیک پهپاد به کشتیهای تجاری و جنگی در دریای سرخ و خلیج عدن و نیز حمله به اسرائیل ادامه میدهند.
مدیا لاین در گزارش خود تاکید کرده در حالی که نیروهای حوثی کشتیهای مرتبط با آمریکا، بریتانیا و اسرائیل را در یکی از حیاتیترین مسیرهای دریایی جهان هدف قرار میدهند، فشار نظامی و اقتصادی بر ایالات متحده و متحدانش رو به افزایش است، بدون آنکه پایانی در چشمانداز باشد.
به گفته ریچارد کمپ، سرهنگ بازنشسته بریتانیایی که فرمانده نیروهای این کشور در افغانستان بوده و مشاور مسائل امنیتی خاورمیانه است، رد پای حکومت ایران در این درگیری کاملا مشهود است.
کمپ به مدیا لاین گفته است: «این قدرتنمایی ایران است. این فقط درباره حمله به اسرائیل نیست، بلکه نمایش این امر است که تهران میتواند به غرب آسیب برساند، بهویژه از لحاظ اقتصادی، بدون آنکه حتی یک گلوله بهطور مستقیم شلیک کند.»
کمپ حوثیها را یکی از بازوهای «اختاپوس جمهوری اسلامی» نامیده و گفته که از آنها برای بازداشتن حملات غرب علیه ایران، استفاده و این پیام فرستاده میشود: «اگر به ما ضربه بزنید، ما از طریق نیابتیهایمان آشوب به راه میاندازیم. و دریای سرخ یکی از بهترین جاها برای این کار است.»
هزینه مهار
بهنوشته مدیا لاین، تفاوت اقتصادی میان اقدام تهاجمی و دفاعی در این درگیری خیرهکننده است. در حالی که حوثیها موشکها و پهپادهای نسبتا ارزان، اغلب با قطعات وارداتی از ایران شلیک میکنند، رهگیری آنها نیازمند میلیونها دلار تجهیزات پیشرفته غربی است.
جاناتان سایه، تحلیلگر مؤسسه بنیاد دفاع از دموکراسیها، به مدیا لاین گفته که این امر اتفاقی نیست، بلکه یک استراتژی است: «این جنگ نامتقارن بهطور هدفمند طراحی شده است. لازم نیست تلفات گسترده وارد کنید. فقط کافی است دشمن را مجبور به خونریزی مالی کنید.»
به گفته او حوثیها اکنون بیشتر تسلیحات خود را در داخل یمن مونتاژ میکنند و حکومت ایران دیگر موشک کامل به یمن نمیفرستد. آنها قطعات پهپادها، سیستمهای هدایت و کلاهکها را ارسال میکنند و حوثیها بر اساس دستورالعملها، آنها را مونتاژ میکنند. این سیستم رهگیری را دشوارتر و زنجیره تامین تسلیحات را برقرار نگه میدارد.»
بهنوشته مدیا لاین مختل کردن این زنجیره بسیار دشوار است. حتی اگر قطعات در دریا توقیف شوند، وقتی دانش و ابزار در داخل یمن وجود داشته باشد، سیستم میتواند بازتولید شود.
بهگفته ریچارد کمپ، «هر موشک پاتریوت یا رهگیر دریایی میلیونها دلار هزینه دارد، اما هر پهپادی که آنها پرتاب میکنند ممکن است فقط چند هزار دلار خرج داشته باشد. این وضع پایدار نیست.»
فراتر از هزینه رهگیری، حفظ حضور دائمی نظامی در منطقه فشار را دوچندان میکند. استقرار گروههای ناو هواپیمابر، گشتهای پهپادی و کارزارهای هوایی در یمن عملیاتهایی پرهزینه هستند، و میزان حملات حوثیها نشان میدهد این فشار میتواند سالها ادامه یابد.
جانان سایه در همین باره گفته است: «این جنگ دارد به جنگ فرسایشی تبدیل میشود که در آن فقط یک طرف دارد هزینههای کلان میدهد.»
آشوب دریایی و خطرات انرژی: پیامدهای اقتصادی وسیعتر
در حالی که هزینههای نظامی رهگیری حملات حوثیها تیتر اصلی رسانهها شده است، اختلال اقتصادی ناشی از این بحران به همان اندازه شدید است و همچنان در حال گسترش.
بهگفته نوام رایدان، پژوهشگر ارشد موسسه واشینگتن برای سیاست خاور نزدیک، تردد تجاری از طریق بابالمندب و حتی کانال سوئز از اواخر ۲۰۲۳، زمانی که حوثیها کارزار دریایی خود را آغاز کردند، بیش از ۵۰ درصد کاهش یافته است.
رایدان به مدیا لاین گفته است: «این فوقالعاده است. بسیاری از کشتیهای تجاری عملا نمیتوانند از دریای سرخ عبور کنند و مجبور شدهاند مسیر خود را به جنوب آفریقا تغییر دهند. این مسیر هفتهها به سفر اضافه میکند و هزینه حملونقل را بهطور چشمگیری افزایش میدهد.»
رایدان افزوده که هرچند صنعت کشتیرانی بهنوعی خود را با این وضعیت تطبیق داده اما بسیاری از کشتیهایی که به نحوی با منافع آمریکا یا اسرائیل مرتبط هستند همچنان از این منطقه دوری میکنند.
بهگفته او، «هیچ کشتیای با پرچم اسرائیل در آن آبها حرکت نمیکند. حتی کشتیهایی که بهطور غیرمستقیم به اسرائیل مرتبط هستند نیز از این مسیر اجتناب میکنند.»
این اختلال نه تنها نرخ جهانی حملونقل را افزایش داده، بلکه برای برخی شرکتها فرصتی برای سودآوری ایجاد کرده است.
رایدان گفته است: «برخی شرکتها از این بحران بهره بردهاند. یک شرکت کشتیرانی مستقر در سنگاپور حتی در طول درگیری یک سرویس جدید در دریای سرخ راهاندازی کرد. بازیگران بزرگ دیگری مانند مرسک هم از افزایش هزینه حمل و نقل سود بردهاند، هرچند شرکتهایی مثل اماسسی که کشتیهایشان هدف قرار گرفت، مجبور به عقبنشینی شدند.»
گزینههای محدود، فشار رو به افزایش
هم ریچارد کمپ و هم جاناتان سایه در گفتوگو با مدیا لاین از نحوه مدیریت بحران از سوی غرب انتقاد کرده و گفتهاند در حالی که واشینگتن و لندن هیچ تمایلی به حمله زمینی به یمن ندارد، حملات هوایی نیز به تنهایی قادر به جلوگیری از حملات حوثیها نخواهد بود.
بهنوشته مدیا لاین، تا زمانی که حکومت ایران به حوثیها اسلحه و آموزش بدهد و از آنها حمایت کند، این مشکل همچنان ادامه خواهد داشت.
چالمرز یکشنبه ۱۴ اردیبهشت به شبکه خبری ایبیسی استرالیا گفت دولت «فورا» بر بیثباتی اقتصاد جهانی، بهویژه مناسبات ایالات متحده و چین و پیامدهای آن برای استرالیا، تمرکز خواهد کرد.
او افزود: «آنچه در حال وقوع است، بهویژه [تنشها] میان ایالات متحده و چین، سایهای تاریک بر اقتصاد جهانی افکنده است. ما باید توانایی مدیریت این عدم قطعیت را داشته باشیم و چنین خواهیم کرد.»
آمریکا، چین و شماری دیگر از کشورهای جهان، پیروزی حزب کارگر و آنتونی آلبانیزی، رهبر این حزب و نخستوزیر استرالیا، را در انتخابات اخیر این کشور تبریک گفتند.
او اولین نخستوزیر استرالیا طی دو دهه گذشته است که برای دومین بار پیاپی در انتخابات به پیروزی میرسد.
آلبانیزی ۱۴ اردیبهشت در سخنانی اعلام کرد مردم استرالیا به «وحدت» رای دادهاند و قول داد دولتی «منظم و منضبط» را اداره کند.
بر اساس پیشبینی شبکه خبری ایبیسی، حزب کارگر احتمالا شمار کرسیهای خود در پارلمان استرالیا را از ۷۷ به دستکم ۸۶ کرسی افزایش خواهد داد.
این در حالی است که نظرسنجیها پیشتر از احتمال مواجهه حزب کارگر با چالشهایی برای حفظ اکثریت شکنندهاش در پالمان حکایت داشتند.
پارلمان استرالیا دارای ۱۵۰ است؛ تاکنون حدود سهچهارم آرا شمارش شدهاند و روند شمارش همچنان ادامه دارد.
در اتفاقی مشابه با انتخابات اخیر کانادا، پیتر داتن، رهبر محافظهکاران، کرسی خود را در پارلمان استرالیا از دست داد.
رایدهندگان استرالیایی که در ابتدا منتقد افزایش هزینههای زندگی بودند، با تشدید نگرانیها درباره تعرفههای گسترده و سایر سیاستهای تجاری دونالد ترامپ، رییسجمهوری آمریکا، به سمت حزب کارگر گرایش پیدا کردند.
حزب کارگر برای ماهها، در نظرسنجیها از ائتلاف محافظهکار عقب بود، موضوعی که عمدتا از نارضایتی عمومی نسبت به عملکرد دولت در مدیریت تورم ناشی میشد.
اما در ماه مارس، زمانی که محافظهکاران با اتخاذ رویکردی مشابه دولت ترامپ پیشنهاد کاهش گسترده نیروی کار فدرال را مطرح کردند، ورق برگشت و حمایت از حزب کارگر افزایش یافت.
مخالفت با دورکاری و پیشنهاد بازگرداندن کارمندان فدرال به محل کار برای پنج روز در هفته نیز بهویژه از سوی زنان بهعنوان اقدامی ناعادلانه مورد انتقاد قرار گرفت.
اعلام تعرفههای جدید ترامپ در ۱۳ فروردین (دوم آوریل)، موجی از نگرانی را در بازارهای جهانی بهدنبال داشت و پرسشهایی را درباره تاثیر آن بر صندوقهای بازنشستگی برانگیخت.
با این حال، نگرانی از تاثیر سیاستهای دولت ترامپ بر اقتصاد بینالمللی، لزوما به نفع سیاستمداران میانهرو در سراسر جهان نیست.
در انتخابات محلی هفته گذشته در بریتانیا، حزب عوامگرای «اصلاحات بریتانیا» به رهبری نایجل فراژ که ترامپ را «دوست نزدیک» خود مینامد، عملکردی فراتر از انتظار داشت و جایگاه دو حزب اصلی را تضعیف کرد.
فاراژ بهدلیل سیاستهای تعرفهای ترامپ و موضع او در قبال جنگ اوکراین از رییسجمهوری آمریکا فاصله گرفته، اما تمرکز خود را همچنان بر لزوم مقابله با مهاجرت در بریتانیا حفظ کرده است.
