فرزند کروبی: رییس قوه قضاییه دستور داد ماموران حصر از خانه پدرم خارج شوند
حسین کروبی، فرزند مهدی کروبی، از رهبران جنبش سبز خبر داد که با دستور رییس قوه قضاییه، حصر پدرش لغو شده است.
حسین کروبی، فرزند مهدی کروبی، از رهبران جنبش سبز خبر داد که با دستور رییس قوه قضاییه، حصر پدرش لغو شده است.
حسین کروبی دوشنبه ۲۷ اسفند به سایت جماران گفت: «روز یکشنبه ماموران امنیتی به پدرم گفتند حصر برطرف شده اما به لحاظ مسائل امنیتی و حفاظتی تا ۲۰ فروردین در محل اقامت او حضور خواهند داشت.»
به گفته کروبی، ماموران امنیتی همچنین به پدر او گفتهاند پروسهای که در مورد او اجرا شده طی چند ماه آینده در مورد میرحسین موسوی انجام و او نیز رفع حصر خواهد شد.
در پی اعتراضات گسترده پس از انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۳۸۸ که به جنبش سبز معروف شد، موسوی و کروبی، دو نامزد معترض انتخابات به همراه همسرانشان، زهرا رهنورد و فاطمه کروبی، از بهمن ۱۳۸۹ حصر خانگی شدند.
فاطمه کروبی مدتی بعد و در سال ۱۳۹۰ از حصر خارج شد و مهدی کروبی نیز در چند سال اخیر امکان ملاقات با برخی افراد را داشته است.
پیش از این و در ۲۱ بهمن و در آستانه آغاز پانزدهمین سال حبس خانگی رهبران جنبش سبز، ۳۵۰ کنشگر سیاسی خواستار پایان محدودیتهای اعمال شده بر رهنورد، موسوی و کروبی شدند.
ابوالفضل قدیانی، زندانی سیاسی، هشتم بهمن در پیامی از زندان اوین نوشت که حصر موسوی، رهنورد و کروبی محصول «کینهتوزی و انتقامجویی علی خامنهای» است.
رهنورد، ۲۴ بهمن درباره شیوه آغاز حصر خود و موسوی، نوشت که ۲۵ بهمن ۱۳۸۹، ماموران امنیتی با حمله به خانه آنها، به این دو نفر چشمبند و دهانبند زدند، زنجیرهای سنگین بر پاهایشان بستند و به «نقطهای در زیرزمینی متروک» پرتابشان کردند تا توبه کنند.
۲۵ بهمن امسال و پس از انتشار فراخوان برای تجمع به منظور طرح درخواست رفع حصر موسوی و رهنورد، ماموران امنیتی در خیابان انقلاب و محدوده اطراف دانشگاه تهران حضور گسترده یافتند و تعدادی از افراد حاضر در محل اعلام شده برای تجمع را بازداشت کردند.
این پنج نفر به «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت داخلی» متهم شدند. مصداق این اتهامات انتشار مطلب در فضای مجازی درباره ساختمان متروپل آبادان و خیزش انقلابی ۱۴۰۱ و انتشار شعرهایی در برخی رسانهها بوده است.
بر اساس رای صادر شده از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب آبادان، ماندانا صادقی و آرش قلعهگلاب هر کدام به چهار سال و یک ماه و ۱۷ روز حبس تعزیری محکوم شدند.
کوروش کرمپور به دو سال و رضا محمدی و فرزانه یحییآبادی هر کدام به سه ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم شدند.
برخی از این نویسندگان پیشتر به دلیل فعالیتهای رسانهای خود بازداشت و زندانی شده بودند.
ماموران امنیتی قلعهگلاب را پنجم خرداد ۱۴۰۱ در جریان مراسم سوگواری برای جانباختگان حادثه فروریختن ساختمان متروپل آبادان و به علت پوشش اخبار آن، همراه با ضرب و شتم بازداشت کردند.
او ۱۶ خرداد همان سال با تودیع وثیقه آزاد شد.
زوج روزنامهنگار ماندانا صادقی و رضا محمدی نیز ۲۷ مهر همان سال و در جریان اعتراضات پس از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی، به دست نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در آبادان بازداشت و پس از حدود ۵۰ روز به صورت موقت آزاد شدند.
صادقی بهمن سال ۹۸ نیز به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» در آبادان دادگاهی شده بود.
پیش از آنها و در دی ۱۳۹۷، کوروش کرمپور، مدیرمسئول وقت هفتهنامه یادگاری، به دست ماموران امنیتی مقابل دادگستری آبادان بازداشت شده بود.
پرونده جدید آنها با گزارش سازمان اطلاعات سپاه پاسداران خوزستان گشوده شده است.
اتهامات این افراد شامل سخنرانی در تجمعات اعتراضی، انتشار بیانیههای حمایتی، همکاری با رسانههای فارسیزبان خارج از کشور و فعالیت تبلیغی در فضای مجازی عنوان شده است.
از میان این پنج نفر، رای یحییآبادی به صورت غیابی صادر شده و قابل واخواهی است.
در ماههای گذشته دهها شاعر، فعال فرهنگی و شهروند اهل سنت در استان خوزستان بازداشت و به «جاسوسی» متهم شدند.
جمهوری اسلامی از آغاز حیاتش همواره فعالان فرهنگی، مدنی و سیاسی منتقد حکومت را احضار، بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
این سرکوبها از آغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی» در شهریور ۱۴۰۱ شدت گرفته و همچنان ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
احکام صادر شده جدید برای شیمین زراعی، فاطمه و محمدحسین سپهری
در نخستین جلسه مرتبط با ایران در روز دوشنبه، ساعت ۱۲ ظهر به وقت اروپای مرکزی، به میزبانی جامعه جهانی بهایی، بنیاد عبدالرحمن برومند برای حقوقبشر در ایران و ائتلاف سازمانهای حقوقبشری ایمپکت ایران، درباره نقض حقوق جامعه بهایی در جمهوریاسلامی برگزار میشود.
در این نشست که با عنوان «حقوق بشر در ایران: آیا کارزار جمهوریاسلامی برای «دیگریسازی» بهاییان پس از ۴۵ سال موفق شده است؟» در کاخ ملل ژنو، محل برگزاری نشست شورای حقوقبشر، برگزار میشود، سخنرانان درباره سیاست سرکوب سیستماتیک و حذف جامعه بهایی ایران گفتوگو می کنند.
مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل برای حقوق بشر در ایران؛ رویا برومند، مدیر اجرایی مرکز عبدالرحمن برومند برای حقوق بشر در ایران، آزاده پورزند، سخنگوی ایمپکت ایران، آزاده افصحی، رواندرمانگر و فعال حقوق بشر و متخصص درمان آسیبهای روانی و شکنجه؛سیمین فهندژ، نماینده جامعهی جهانی بهایی در سازمان ملل، سخنرانان این جلسه هستند.
دیدار نهادهای جامعه مدنی با مای ساتو
در دومین برنامه مرتبط با ایران در روز دوشنبه، ساعت ۱۳ به وقت اروپای مرکزی، طیف متنوعی از سازمانهای جامعه مدنی با ساتو گفتوگو میکنند.
بر اساس اطلاعیه مربوط به این برنامه، در این گفتوگو درباره گزارشهای ساتو از نقض حقوقبشر در ایران، شیوه واکنش جمهوریاسلامی به گزارش او و ماموریتش برای ایران، و رویکردهای او برای انجام این ماموریت و برنامههای آیندهاش، صحبت میشود.
در سومین و آخرین برنامه دوشنبه، سازمان عدالت برای ایران، فیلم مستند فراتر از دروغها، را ساعت ۶:۳۰ بعد از ظهر به وقت اروپای مرکزی در سینما ۱۷ ژنو نماش میدهد.
بر اساس معرفی نمایش فیلم، «فراتر از دروغها، شجاعت معترضان و افشاگرانی را که جنایات فجیع جمهوریاسلامی در آبان ۱۳۹۸ را افشا کردند، به نمایش میگذارد و رویدادهای دادگاه آبان را به تصویر میکشد.
حقوقبشر به روایت جمهوریاسلامی
دوشنبه در دو نوبت صبح و بعد از ظهر، دو جلسه بحث عمومی در راستای بند سوم دستور جلسه پنجاهوهشتمین نشست شورای حقوقبشر سازمان ملل برگزار میشود.
موضوع بند سه دستور، ترویج و حمایت از همه وجوه حقوق بشر، از جمله حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، همچنین حق توسعه جوامع مختلف است. در جریان این دو جلسه، بیانیههای کتبی سازمانهای غیردولتی قرائت میشود.
در این بخش، ۶ سازمان و موسسه فعال در ایران، که مقام مشورتی ویژه شورا حقوقبشر را دارند، بیانیههای کتبی خود را به عنوان سند شورای حقوقبشر ثبت کردهاند، هرچند مشخص نیست چه تعداد از انها فرصت خواهند یافت، بیانیه خود را در جریان نشست، قرائت کنند.
در ادبیات رایج در فضای غیررسمی حقوقبشری، از این سازمانها که گفتمان جمهوریاسلامی را در بحثهای حقوقبشری تکرار میکنند، همچون شماری دیگر از سازمانهای دولتساخته در کشورهای غیردموکراتیک، با عنوان سازمانهای غیرانتفاعی سازماندهیشده از سوی دولتها (GONGO) یاد میشود.
این گروهها در جلسات حقوق بشری، بهویژه در مقر ژنو سازمان ملل، با تکرار روایت رسمی حکومتها، نقش پشتیبان سیاستهای دولتهای استبدادی را ایفا میکنند. به تعبیر خبرگزاری رویترز، این نهادهای ساختگی «گروههای ظاهرا مردمی» هستند که تنها برای بازتاب صدای دولت در لباس جامعه مدنی شکل گرفتهاند.
۵ مورد از این سازمانها با نامهای «شبکه سازمانهای غیردولتی زنان در جمهوری اسلامی ایران»، «خیریه آبشار عاطفهها»، «انجمن حمایت از حقوق مدنی شهروندان منشور پارسه»، «تعاونی خدمات پژوهشی و آموزشی راهبرد پیمایش» و «انجمن اوتیسم ایران»،در گزارش خود از نقض حقوقبشر در حوزه تخصصی خود، بدون هیچ اشارهای به اقدامات جمهوریاسلامی، به شیوهای مشابه صرفا بر تاثیر تحریمها بر نقض حقوقبشر پرداختهاند.
اما سازمان دیگری که با عنوان انجمن حقوقدانان ایرانی مدافع حقوق بشر، از ایران در این نشست حاضر شده، در متن مکتوب خود که برای قرائت به شورا ارائه داده، به طور کلی به ایران نپرداخته است و تمام بیانیه خود را به مساله انفجار پیجرهای حزبالله در لبنان اختصاص داده است.
بیشتر بخوانید: شورای حقوق بشر سازمان ملل که ترامپ از آن خارج شده، چیست؟
