طالبان باز هم مسیر رود هیرمند را منحرف کرد و حقآبه ایران را نداد
روزنامه شرق با استناد به تصاویر ماهوارهای خبر داد طالبان با وجود وعدههایی که به ایران داده بود، بار دیگر مسیر رودخانه هیرمند را منحرف کرده است.
روزنامه شرق با استناد به تصاویر ماهوارهای خبر داد طالبان با وجود وعدههایی که به ایران داده بود، بار دیگر مسیر رودخانه هیرمند را منحرف کرده است.
تصویر ماهوارهای منتشر شده که مربوط به ۱۲ اسفند است، نشان میدهد طالبان بهجای رهاسازی حقآبه ایران، آب سد کمالخان را همچنان به سوی شورهزار گودرزه در افغانستان منحرف میکند.
طالبان از زمان قدرت گرفتن دوباره در افغانستان، از رهاسازی حقآبه رودخانه هیرمند خودداری کرده و این مساله به یکی از موضوعات مهم در تنشهای میان تهران و کابل در سه سال اخیر تبدیل شده است.
عباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، هفتم بهمن با ملا محمدحسن اخند، رییسالوزرای طالبان، در کابل دیدار و درباره روابط دو جانبه و همچنین حقآبه هیرمند گفتوگو کرد.
محمدحسین رنجبران، مشاور عراقچی، درباره این دیدار گفت مقامات طالبان تاکید دارند که «تمام امکانات فنیشان را بسیج کردهاند تا آبها به سمت ایران حرکت کند و هدر نرود».
شرق در ادامه مطلب خود نوشت طی روزهای اخیر، ورود سیلاب غیرقابل مهار افغانستان به ایران و منطقه سیستان، این تصور را پیش آورد که شاید این بار طالبان به وعدههایش متعهد باشد و آب را به گودزره منحرف نکند، اما باز هم این خلف وعده ادامه یافت.
طالبان در سه سال گذشته بارها علت رها نکردن حقآبه ایران از رودخانه هیرمند را خشکسالی و کاهش بارندگی اعلام کرده و در هفتههای گذشته برای چندمین بار به تهران قول داده که مسیر آب را منحرف نکند.
اواسط مرداد سال گذشته، محسن روحیصفت، دیپلمات پیشین ایران در افغانستان، گفت طالبان حقآبه هیرمند را به مزارع کشت مواد مخدر سرازیر کرده است.
او همچنین پذیرفتن سفارت طالبان در تهران را پیش از آنکه توافقی بر سر حقآبه هیرمند انجام شود، سیاستی «اشتباه» توصیف کرد و افزود: «الان هم با ریش گرو گذاشتن و خواهش و تمنا کاری را نمیتوان پیش برد.»
ابراهیم رئیسی، رییس دولت سیزدهم جمهوری اسلامی که در حادثه سقوط بالگرد کشته شد، اردیبهشت ۱۴۰۲ در مورد حقآبه به مقامهای طالبان «اخطار» داد و پس از آن، نماینده ویژه او در امور افغانستان، ضربالاجلی یک ماهه برای طالبان تعیین کرد که به سرانجام نرسید.
این گزارش به فعالیتهای هستهای ایران از دوران پیشا بایدن، تصمیمات استراتژیک جمهوری اسلامی، واکنشهای بینالمللی، تنشهای فزاینده تهران با آژانس بینالمللی انرژی اتمی و وضعیت کنونی این برنامه در آستانه نشست شورای حکام آژانس در اسفند ۱۴۰۳ میپردازد.
پیشزمینه: کمپین «فشار حداکثری» ترامپ
در ماه مه ۲۰۱۸، دونالد ترامپ، رییسجمهوری وقت ایالات متحده، بهصورت یکجانبه از برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) خارج شد. این توافق که در سال ۲۰۱۵ امضا شده بود، برای محدود کردن توانمندیهای هستهای ایران در ازای رفع تحریمهای اقتصادی طراحی شده بود.
خروج ترامپ از برجام نقطه عطفی در سیاست خارجی آمریکا بود که منجر به بازگرداندن تحریمهای اقتصادی سنگین علیه تهران تحت عنوان کمپین «فشار حداکثری» شد.
هدف این کمپین، وادار کردن ایران به پذیرش مذاکرات مجدد برای توافقی با شرایط سختتر بود؛ از جمله محدودیتهای بیشتر در برنامه موشکی و فعالیتهای منطقهای ایران.
این کمپین به اهداف استراتژیک خود دست نیافت و حتی تنشها را افزایش داد؛ تا جایی که تهران بهطور تدریجی فعالیتهای هستهای خود را از سر گرفت و تعهداتش در چارچوب برجام را نقض کرد.
این اقدام، زمان گریز هستهای (مدت زمانی که برای تولید مواد شکافتپذیر کافی جهت ساخت سلاح هستهای لازم است) را بهطور چشمگیری کاهش داد.
پیشرفتهای هستهای ایران پس از سال ۲۰۱۸
پس از خروج آمریکا از برجام، ایران با استراتژی نقض تدریجی تعهدات خود، اقدام به از سرگیری غنیسازی اورانیوم فراتر از حد مجاز (۳.۶۷ درصد) کرد. همچنین ایران سانتریفیوژهای پیشرفتهتری نصب کرد و ذخایر اورانیوم غنیشده خود را افزایش داد.
این اقدامات بهعنوان گامهای برگشتپذیر مطرح شد و جمهوری اسلامی اعلام کرد در صورت بازگشت آمریکا به برجام و رفع تحریمها، آنها را معکوس خواهد کرد.
تا سال ۲۰۲۰، ایران غنیسازی اورانیوم تا سطح ۲۰ درصد را در تاسیسات زیرزمینی فردو از سر گرفت که نگرانیها را در مورد اهداف هستهای این کشور افزایش داد.
با این حال، تهران اعلام کرد برنامه هستهایاش صرفا اهداف صلحآمیز دارد و بر حق خود برای توسعه انرژی هستهای غیرنظامی طبق پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (انپیتی) تاکید کرد.
دیپلماسی بایدن و تلاش برای احیای برجام
بایدن پس از روی کار آمدن، آمادگی خود را برای مذاکرات دیپلماتیک و احیای برجام اعلام کرد و در طول سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲، مذاکرات غیرمستقیم با میانجیگری اروپا برای بازگرداندن هر دو کشور به تعهدات برجامی ادامه یافت.
این مذاکرات البته با چالشهای زیادی مواجه شد؛ از جمله اختلافات بر سر میزان رفع تحریمها، تضمینهای لازم برای دوباره خارج نشدن آمریکا در دولتهای آینده و درخواست ایران برای خارج کردن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از فهرست سازمانهای تروریستی ایالات متحده.
با وجود حمایت دولت بایدن از دیپلماسی هستهای، مذاکرات نتوانستند پیشرفت ایران را در برنامه هستهای متوقف کنند و تا پایان سال ۲۰۲۲، ایران غنیسازی اورانیوم را به سطح ۶۰ درصد رساند که گامی نزدیک به سطح تسلیحاتی (۹۰ درصد) محسوب میشود.
این اقدام نگرانیهای بینالمللی را تشدید کرد و قدرتهای غربی اعلام کردند این سطح از غنیسازی «فاقد توجیه صلحآمیز» است.
در غیاب یک توافق جدید، جمهوری اسلامی به پیشبرد برنامه هستهای خود ادامه داد. به گزارش آژانس، تا فوریه ۲۰۲۵، ذخایر اورانیوم غنیشده ۶۰ درصد ایران به حدود ۲۷۵ کیلوگرم رسید. این مقدار در صورت غنیسازی بیشتر، برای ساخت چندین سلاح هستهای کافی است.
تشدید فعالیتهای تهران در این دوران واکنشهای بینالمللی متعددی را به دنبال داشت. قدرتهای اروپایی که در ابتدا از روش دیپلماسی حمایت میکردند، بهتدریج نگرانتر شدند.
در اکتبر ۲۰۲۴، بحثهایی در مورد بازگرداندن تحریمهای سازمان ملل علیه ایران شکل گرفت. آمریکا نیز با شدیدتر کردن تحریمها بر صادرات نفت و بخشهای مالی ایران، تلاش کرد تا جمهوری اسلامی را وادار به عقبنشینی کند.
بازگشت ترامپ و پیامدهای سیاست «فشار حداکثری»
دونالد ترامپ در ژانویه ۲۰۲۵ بار دیگر بهعنوان رییسجمهوری آمریکا آغاز به کار کرد و سیاست فشار حداکثری را از سر گرفت.
طبق اعلام کاخ سفید، این استراتژی شامل تحریمهای اقتصادی شدیدتر و تاکید بر جلوگیری از دستیابی ایران به توانایی ساخت سلاح هستهای است.
نشست آژانس انرژی اتمی و واکنشهای احتمالی ایران و غرب
نشست پیش روی شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی که قرار است از ۱۳ تا ۱۷ اسفند برگزار شود، بهطور ویژهای بر برنامه هستهای جمهوری اسلامی متمرکز خواهد بود.
این نشست به دلیل گزارشهای اخیر درباره افزایش چشمگیر ذخایر اورانیوم غنیشده ایران اهمیت بالایی دارد. تصمیمات این نشست، به احتمال زیاد رویکرد جامعه بینالمللی را نسبت به فعالیتهای هستهای ایران تحت تاثیر قرار میدهد و بر مذاکرات دیپلماتیک آینده تاثیرگذار خواهد بود.
در این نشست، شورای حکام رعایت تعهدات ایران را در چارچوب پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای (انپیتی) و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل (۲۰۱۵) که توافق برجام را تایید میکند، بررسی خواهد کرد.
بر اساس گزارشهای اخیر، تا هشتم فوریه ۲۰۲۵، ایران حدود ۲۷۴.۸ کیلوگرم اورانیوم غنیشده ۶۰ درصدی در اختیار دارد که نسبت به نوامبر ۲۰۲۴ افزایشی ۹۲.۵ کیلوگرمی داشته است.
این سطح غنیسازی به آستانه ۹۰ درصد که برای تولید سلاح هستهای لازم است، نزدیک شده است.
رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی، نگرانیهای جدی خود را درباره تسریع در فعالیتهای غنیسازی ایران ابراز کرده و بر ضرورت یافتن راهحلهای دیپلماتیک برای جلوگیری از تشدید بحران تاکید کرده است.
واکنشهای احتمالی ایران و غرب
ایران همواره تاکید کرده است برنامه هستهایاش اهداف صلحآمیز دارد و تمایل خود را برای مذاکره اعلام کرده است. با این حال، مقامات جمهوری اسلامی تاکید دارند که تحت فشار یا تهدید، مذاکره نخواهند کرد.
نوامبر ۲۰۲۴، عباس عراقچی، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی، به آژانس اطلاع داد تهران آماده حل مسائل باقیمانده است اما مذاکره تحت فشارهای سیاسی یا تهدید را نمیپذیرد.
بر این اساس، ایران ممکن است در برابر هرگونه قطعنامهای که آن را غیرمنصفانه یا تحمیلی تلقی کند، مقاومت نشان دهد.
همچنین تهران پیشتر تهدید کرده در صورت صدور قطعنامههای توبیخی، اقدامات تلافیجویانهای انجام خواهد داد که ممکن است به کاهش همکاری با آژانس یا حتی افزایش سطح غنیسازی منجر شود.
در مقابل، کشورهای غربی، بهویژه ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و آلمان، بهطور جدی نگران پیشرفتهای هستهای ایران هستند.
افشای گزارش محرمانه سازمان ملل مبنی بر اینکه ایران به اندازه کافی اورانیوم غنیشده برای ساخت شش سلاح هستهای در اختیار دارد، این نگرانیها را تشدید کرده است.
دیپلماتهای غربی در حال بررسی ارائه قطعنامهای برای توبیخ جمهوری اسلامی بهدلیل عدم همکاری با آژانس و ادامه غنیسازی هستند. هدف از این قطعنامه، تحت فشار قرار دادن تهران برای رعایت تعهدات بینالمللی و بازگشت به مذاکرات معنادار است.
با این حال، این نگرانی نیز وجود دارد که اقدامات بیش از حد تهاجمی ممکن است موضع جمهوری اسلامی را سختتر و رسیدن به فرصتهای دیپلماتیک را دشوارتر کند.
سناریوهای احتمالی و پیامدها
نشست آتی شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی در وین (میتواند به چندین سناریوی احتمالی منجر شود: اگر قطعنامه توبیخی علیه ایران به تصویب برسد، احتمال دارد تنشها تشدید شود و تهران، کاهش بیشتر همکاری با آژانس یا تسریع در غنیسازی را در دستور کار قرار دهد.
این نشست همچنین میتواند بهعنوان کاتالیزوری برای از سرگیری مذاکرات جدید عمل کند، بهطوری که هر دو طرف به دنبال مصالحه و کاهش تنشها باشند.
در صورت عدم توافق، ممکن است بنبست دیپلماتیک ادامه یابد که میتواند به بیثباتی منطقهای و افزایش نگرانیها درباره اهداف هستهای ایران منجر شود.
اکنون جامعه بینالمللی در برابر یک معادله پیچیده دیپلماتیک قرار دارد: از یک سو باید خطرهای ناشی از پیشرفتهای هستهای ایران را مدیریت کند و از سوی دیگر باید از اقداماتی که تنشها را تشدید میکند، خودداری کند.
کارگردانان ایرانی این انیمیشن اعلام کردند که ویزای آنها در آخرین لحظات صادر شد و تنها سه ساعت پیش از آغاز مراسم به لسآنجلس رسیدند.
ملایمی و سوهانی در مراسم اسکار فاش کردند که ویزای خود را تا روز پیش از مراسم دریافت نکرده بودند. ملایمی در سخنرانی هنگام دریافت جایزه گفت: «این یک معجزه است و صحبت کردن در برابر این جمعیت پرانتظار برای ما بسیار دشوار است. بله، اگر استقامت کنیم و وفادار بمانیم، معجزهها رخ خواهند داد.»
آنان در سخنرانی خود به «شرایط فوقالعادهای» که برای ساخت این انیمیشن نیاز بود اشاره کردند و از حضور خود در این لحظه ابراز شگفتی کردند.
این دو پیشتر به نشریه ورایتی گفته بودند که ساخت این فیلم بیش از شش سال طول کشیده و مراحل توسعه و تولید آن بهطور کامل با تامین مالی شخصی انجام شده است.
این فیلم در جشنوارههایی از جمله ونیز، ترایبکا و جشنواره فیلم کوتاه لس آنجلس به نمایش درآمد، و در جشنواره آنی (Annie Awards) و جشنواره بینالمللی فیلم انیمیشن انسی نامزد شد.
دیگر برندگان اسکار
در نود و هفتمین دوره جوایز اسکار که در سالن تئاتر دالبی در هالیوود، برای اولین بار به میزبانی کونن اوبراین برگزار شد، انیمیشن «جریان» (Flow) برنده جایزه بهترین فیلم بلند انیمیشن شد.
فیلم «آنورا» به کارگردانی شان بیکر موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم شد. این فیلم پیشتر نیز در جشنواره فیلم کن موفق به کسب نخل طلا شده بود.
شان بیکر، فیلمساز مستقل آمریکایی، موفق به دریافت جایزه بهترین کارگردانی برای فیلم «آنورا» شد. این فیلم داستان رقصندهای اهل بروکلین را روایت میکند که با پسر یک الیگارش روس ازدواج میکند.
مایکی مدیسون، بازیگر آمریکایی، جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را در این دوره جوایز اسکار برای بازی در فیلم «آنورا» دریافت کرد. این نخستین اسکار مدیسون محسوب میشود و نقطه عطفی در کارنامه حرفهای او به شمار میرود.
آدرین برودی، بازیگر آمریکایی، دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد خود را برای نقشآفرینی در فیلم «بروتالیست» دریافت کرد. او پیشتر در سال ۲۰۰۳ برای فیلم «پیانیست» برنده این جایزه شده بود.
کیرن کالکین برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در فیلم کمدی-درام «یک درد واقعی» شد و زوئی سالدانا برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم «امیلیا پرز» شد.
فیلم برزیلی «هنوز اینجا هستم» به کارگردانی والتر سالس، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم بینالمللی شد. این فیلم یکی از رقبای اصلی فیلم «دانه انجیر معابد» ساخته محمد رسولاف بود.
فیلم No Other Land، که اتحاد میان یک فعال فلسطینی و یک خبرنگار اسرائیلی را در بحبوحه درگیری در کرانه باختری به تصویر میکشد، برنده جایزه اسکار بهترین فیلم مستند شد.
مراسم اسکار امسال تحتالشعاع آتشسوزیهای مهیب لسآنجلس در ماه ژانویه قرار گرفت، آتشسوزیهایی که قسمتهایی از شهر را ویران کرد و بسیاری از کارکنان صنعت سینما را تحت تاثیر قرار داد.
